ความฝันใฝ่
คล้ายฝนหล่นริน :กลอนแปด
๏ เมฆสีเทา เบาบาง พรางเพรื่อฟ้า รังสิมา ปรากฏ หมดสาบสูญ
เพียงประภา สว่าง อย่างอรุณ แจ่มเจือจุน ชุณหะ แห่งระวี
๏ ละอองฝน หล่นริน
ดั่งบินท่อง เป็นฝอยฟ่อง ล่องลอย ช้อยฉวี
ลมแผ่วเบา เป่าพัด ทัศนีย์ ชื่นพงพี บริสุทธิ์ อุสวา(อุสวะ=การฉลอง)
๏ ลำธารรอง คลองรับ
กองทัพน้ำ ทะลักล้ำ ข้ามดอน ชรโถมถา(ชร=น้ำ)
ผ่านกรวดหิน ดินทราย ไหลลงมา ร่วมพงศา ธารี ธีระชล
๏ ความฝันใฝ่ คล้ายฝน
ค่อยหล่นริน ไม่สุดสิ้น จินดา โกลาหล
แต่ละวัน แต่ละวัย ไปล่เปลี่ยนปน บางครั้งคับ ใจสับสน ระคนทาง
๏ เรียนรู้ที่ มีฝัน
อันเอื้อมถึง อย่าดันดึง ซึ่งฝัน โดนกั้นขวาง
ชีวิตนี้ สั้นนัก รู้จักวาง เพื่อสรรสร้าง สิ่งอื่น รมย์รื่นเอย ฯ
๑๗ ตุลาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น