สอนน้อง : กลอนคติสอนใจ
๏ น้องสาว... รู้ไหมว่า หน้าหนาว
เข้ามาแล้ว
ยามรุ่งสาง
หมอกพร่างพราว ขาวเป็นแนว ดูดูแล้ว คล้ายความฝัน
อันมนมัว
๏ อุษาสาย ฉายแสงทอง ส่องอุ่นอบ เมื่อต้องพบ
หมอกพราวพร่า ม่านสลัว
เหมือนมนตร์ขลัง
สั่งพงไพร ให้ตื่นตัว อย่าเงียงัว
มัวหลับใหล ไม่เป็นการ
๏ อากาศใส เย็นสดชื่น รื่นรมย์จิต ชวนก่อกิจ
ประสิทธิ์ร่าง สร้างสิ่งสาน
โอกาสดี ไม่มีบ่อย
คอยพิจารณ์ อย่าเกียจคร้าน
รานเวลา ไร้ค่าคุณ
๏ ยังมีเรี่ยว ยังเชี่ยวแรง จงแจ้งจัด รู้เรียนหัด
เก็บออมไว้ ไม่ใช้สุญ
ยามแก่วัย
เงินใร้หมด อดอาดุร จะมัวมุ่น วุ่นวายงาน
เกินต้านไตร(อาดุร=เดือดร้อน)
๏ สุขภาพ จงรู้จัก คอยรักษา อย่าเที่ยวมัว
หัวราน้ำ ทรามวิสัย
วัยแก่เฒ่า โรคเร้ารุม
เทียมสุมไฟ รันทดท้อ ทรมานไป
ตราบวายปราณ
๏ รัชนี ราตรีหนาว เอาผ้าห่ม อย่านิยม นอนดึกดื่น
ฝืนสังขาร
นอนไม่พอ สมองเฉา
เท่าพิการ ทำงานพาล ผิดพลาดพลั้ง
ระวังตัว
๏ ใช้ชีวา ถ้าประมาท ทำขัดสน ปัญหาวน เวียนมาให้
ได้ปวดหัว
พึงรักดี อย่าริเขลา
หลงเมามัว ห่างคนชั่ว ไม่พัวพัน
สันติ์สุขเอย ฯ
๒ ตุลาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น