รักไม่งาม ด้วยน้ำตา : กาพย์ฉบัง๑๖
๏ ปลูกต้นรักพักในใจ.............ร่วมกันกับใคร
มักง่ายหมายให้รีบโต
๏ ทุ่มเททุกอย่างดั่งโม-............หะเหเดโช
ยโสโอหังหวังหา
๏ ดอก-ผล เร่งร่นเวลา...........ให้ทันอุรา
ลอบลักมรรคาสาไถย
๏ ทอดทิ้งประเพณีวินัย............ตามอำเภอใจ
อยากทำอะไรก็ทำ
๏ เหมือนไม้ล้มลุกปลูกชำ............โตไวได้คำ
ไม่นานกาลกล้ำงำสลาย
๏
ต้นรักผลิผลดลดาย............เหี่ยวแห้งแล้งตาย
จางหายไปจากใจเขา
๏ เหินห่างร้างรามาเนา............หาทางบรรเทา
คิดเอาน้ำตามารด
๏ ความรักจากใจให้หมด.............ไม่หวนคืนหด
รันทด สลด อดสู
๏ น้ำตาประดังพรั่งพรู.............มืดมนยลดู
ต้องอยู่เปล่าเปลี่ยวเดียวดาย
๏ รักตนอย่ารนรานราย............รักนวลสงวนกาย
อย่าให้ไร้ค่าราคี ฯ
๒๐ ตุลาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น