กาพย์ สุรางคนางค์ ๒๘ : ขอบคุณ.......

               
                                           

กาพย์ สุรางคนางค์ ๒๘ : ขอบคุณ.......

๏                          ขอบคุณท้องฟ้า     

ทำให้รู้ว่า                 ดาวเล็กแค่ไหน

แต่ฟ้าไม่เคย             เอ่ยคำหยามใคร    
ฟ้ามีแต่ให้                ได้อยู่ร่วมกัน

๏                           ขอบคุณโลกา   
ทำให้เกิดมา              มีกาย-ชีวัน

ที่อยู่อาศัย                ได้กินสินปัน    
ที่เที่ยว-สร้างสรรค์        ผลงานการย์ดี

๏                           ขอบคุณพ่อ-แม่   
อุ้มชูดูแล                   ตราบชั่วชีวี

ไม่เคยทอดทิ้ง             ลูกลิงตัวนี้  
แม้นดื้อถือดี                มีพรหมวิหารธรรม

๏                             ขอบคุณอาจารย์   
สอนวิชาการ                 ให้ศิษย์เรียน-จำ

ตำหนิ-ติ-ตี                   หวังดีชี้นำ   
ผิด-ชอบ-ชั่ว-กรรม           ทำให้ได้ดี

๏                                ขอบคุณชีวิต      
ปศุสัตว์สิทธิ์                   ค้ำจุนชีวี

จำเป็นต้องกิน                 ใช่ลิ้นราคี    

ขอโทษอีกที                  ไม่มีเจตนา

๏                                 ขอบคุณทุกคน  
อยู่อย่างอดทน                เป็นเพื่อนกันมา

หากอยู่คนเดียว               เปล่าเปลี่ยววิญญาณ์  
อย่าได้ถือสา                   ถ้าทำผิดใจ

๏                                 ขอบคุณธรรมชาติ   
สวยงามสะอาด                  บำบัดทุกข์ไป

ยามใดโศกเศร้า                 แบ่งเบาสลาย  
รักธรรมชาติดาย                 ไม่เบื่อระอา

๏                                   ขอบคุณความรู้      
ดวงตา-ประตู                     เปิดสู่สัจจา

เป็นเครื่องบันเทิง                เถลิงปัญญา    

ให้ทึ่ง-พึ่งพา                     ขจัดเภทภัย

๏                                   ขอบคุณสิ่งสรรพ์  
ที่ช่วยเหลือฉัน                   มั่นคงจิตใจ

ฉันคงไร้ค่า                        เกิดมาแค่ไคล
สร้างบทกวีไว้                     ให้เป็นอนุสรณ์ ฯ

๒๔ เมษายน ๒๕๕๔