กาพย์ยานี ๑๑ : เธอ คือ ความ แตก ต่าง
คบคน ท้นมากมาย แต่ไร้ใคร ที่คล้ายเธอ
ทุกคน ล้วนปรนเปรอ ด้วยคำหวาน การเอาใจ
ดอกไม้ ของขวัญมอบ ไร้เขตขอบ เหตุผลไข
จนเฝือ เอื้อชิดใคร่ เพื่อแสดง แรงรักมาน
ทุกคน ต่างสนใจ ลิ้มรสกาย ใสสวยหวาน
อ้างเน้น เป็น " สัญญาณ " ความรักแท้ ที่แน่จริง
นานวัน รสหวานหมด ของขวัญหด งดทุกสิ่ง
รู้ตัว เมื่อถูกทิ้ง ให้เดียวดาย ในน้ำตา
เธอแผก กลับแตกต่าง คอยเคียงข้าง ไม่ห่างหา
ไม่มี คำหวานมารยา ไม่มีดอกไม้ ของขวัญ
ไม่หวง แต่ห่วงใย ไม่มุ่งหมาย ลิ้มกายกัน
ไม่ทำ ตามใจฉัน ไม่มี " สัญญาณ " เดิมๆ
สงสัย ใจเธอนัก ไม่รัก หรือไม่อยากเริ่ม
เธอให้ "ความหมาย" เพิ่มเติม ว่าเป็น "ศีลธรรม - ความดี "
คนมี ศีลธรรม ไม่กล้ำกราย ให้หมองศรี
คำพูด จริงจัง-หวังดี อาจไม่หวาน ซ่านทรวงใน
"ความใคร่" ไม่ใช่"ความรัก" "ความอยาก" คอยชักใย
" ความรู้ " เท่าทันใน สัญชาติสัตว์ ชาติทรชน
รักใส ใจพิสุทธิ์ ย่อมยั้งหยุด อกุศล
รักแท้ แล้ อดทน ไม่ล่วงล้ำ ศีลธรรม-ความดี ฯ
๑๖ เมษายน ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น