กลอนจรรโลงใจ : สวัสดี ฤดูร้อน
๒ เมษาฯ อากาศ นิราศหนาว เมฆบางเบา ราวนุ่น วุ่นเวหา
แสงแดดส่อง ต้องกาย ไล้อุรา หลังมีนาฯ หล้าหนาว ร้าวหัวใจ
สุรีย์ลัด อัศดง ลงขอบฟ้า แสงทองทา ฟ้าส้ม อมม่วงใส
ผืนนภา ทาสี ทิพาลัย งามเฉิดฉาย ประไพผ่อง พึงต้องตา
นกกระติ๊ด ขี้หมู กรูจากต้น บินผาดพล แปรขบวน ชวนหรรษา
แผ่กระจาย ย้ายโยก วกไปมา ร้องเริงร่า สามัคคี มิเกรงกราย
นกกระสา กล้าแกร่ง บินแฝงสูง อีกาฝูง มุ่งรัง ดั่งนัดหมาย
นกเอี้ยงเกาะ ทะเลาะกัน วันวุ่นวาย อีแพรดอาย ไคล้หนี เข้าพีพง(วัน=ป่า)
นกเขาหนุ่ม กลุ้มรอ คลอเคลียคู่ กิ้งก่าชู(คอ) รู้ดี มิลืมหลง
นกกระเต็น เจนจำ ดำน้ำลง คาบปลาปลง ส่งไป ในท้องตัว
ดอกบัวผัน บานผาย ไม่ยอมหุบ กบโผล่ผลุบ พ้นใบ ให้เห็นหัว
ด้วงปีกแข็ง แคลงใจ ใคร่คิดกลัว ผละจากบัว บินหลีก โบกปีกไป
สนธยา สายัณห์ ตะวันยอ- แสงรอนรอ ราตรี แทนที่ไหล
คืนข้างแรม ดารา เปล่งประไพ วาววับไหว ใสแวว แพรวละออ
ฤดูร้อน ย้อนเตือน มาเยือนแล้ว โอ้..น้องแก้ว กรรณิกา อย่าลืมหนอ
ว่ามีใคร ใจจริง นิ่งเฝ้ารอ คอยพะนอ รอเคียง เรียงคู่เอย ฯ
๒ เมษายน ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น