ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน
ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร
*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันเสาร์ที่ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2563

ชีวิตไม่ได้โรยไว้ด้วยกลีบกุหลาบ : กลอนไร้ฉันทลักษณ์


Paul Barton is from Yorkshire, England. After studying art at the Royal Academy of Arts in London, he decided to start a career as a concert pianist. Although his brilliant performances quickly helped him on his way to the big stage, the multi-talented Englishman soon realised that this way of life was just not for him. At this point, he chose to travel to Thailand for 3 months, and work as a piano teacher. It was here that he met his wife Khwan, also an artist, and he decided to make Thailand his home. In Bangkok.



ชีวิตไม่ได้โรยไว้ด้วยกลีบกุหลาบ : กลอนไร้ฉันทลักษณ์

    ชีวิตไม่ได้โรยไว้ด้วยกลีบกุหลาบ
หากแต่ขนาบด้วยขวากหนาม
การจะเดินไปให้ถึงซึ่งจุดหมายปลายทาง
ต้อง อุตสาหะ พยายาม ทุ่มเท ตั้งใจ

    อย่าเชื่อถือแผนที่(ที่ทำขึ้น)ผิดๆ
ชีวิตที่หลงทาง แสงสว่างไร้
หากพลัดหลงเข้าป่าดงพงไพร
หาทางออกมาไม่ได้
จะตายทั้งเป็น

    ทางที่คล้อยลงต่ำดำเนินง่าย
เริ่มต้นเดินสบาย
แต่ปลายทางช่างยากเข็ญ
ชีวิตที่มัวเมาเอาแต่เล่น
จะเป็นคนไร้อนาคต ไร้ค่า น่าเสียดาย

    ทางสูงเนิน
เริ่มต้นเดินต้องพยายามมาก
แต่หากมุมานะขวนขวาย
หลังจากที่ขึ้นไปบนทางได้
จะเดินง่าย ปลอดภัย ไร้กังวล

    รอบข้างทางเดิน
สิ่งน่าเพลิดเพลินล้วนล่อใจ
แต่หากเถลไถล
ย่อมเสียเวลาไปอย่างไร้ค่า

    ยิ่งถ้าออกนอกลู่นอกทาง
อาจจะสร้างปัญหา
ออกไปแล้วไม่ได้หวนกลับมา
สิ้นอนาคต ชวนสลดใจ

    อย่ามัวละห้อยหา รอกลีบกุหลาบ
ปรับตัวตามสถานะที่มี-ที่เป็น ให้ได้
แม้เส้นทางจะขรุขระ ทุลักทุเล
จงอดทนทุ่มเทพยายามไป
สิ่งสำคัญคืออย่าให้
เดินไปผิดทิศผิดทางฯ

๓๐ พฤษภาคม ๒๕๖๓

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น