การดำรงชีวิตต้องคิดบ้าง : กลอนคติสอนใจ
๏ ฟ้าปั่นป่วน เมฆปรวนแปร แต่เช้าตรู่..............................อากาศอุดอู้ อบอ้าว ราวไฉน
กระแสลม กระโชกซัด (ต้น)ไม้ผลัดใบ.......................เริ่มวันใหม่ มืดมน อนธการ
๏ เสียงกระดิ่ง สายลม เหมือนโสมนัส..............................คล้อยสะบัด ตามกระแส ลมแพร่ผ่าน
หยาดพิรุณ ทยอยรด พจมาน...................................สดับปาน เสียงปลอบ ล้อมรอบกาย
๏ ฝนกระหน่ำ ย้ำเตือน เพื่อนชาวนา................................ได้เวลา หว่านข้าว เฝ้าขวนขวาย
เหนื่อยวันนี้ แต่วันหน้า จะสบาย................................ข้าวเกี่ยวขาย ได้กิน สิ้นอาดูร
๏ การดำรง ชีวิต ต้องคิดบ้าง..........................................รู้จักย่าง วางแผน (ให้ความ)แร้นแค้นสูญ
เพื่อความมี ชีวี ที่บริบูรณ์.........................................ปัญหา(อุปสรรค)ข้าม จำรูญ กูลเกื้อไกล(อนาคต)
๏ อย่าคิดเขลา เมาขลุก สนุกสนาน..................................ทิ้งทอดการ งานกิจ วินิจฉัย
เหน็ดเหนื่อยนัก พักบ้าง ช่างประไร............................แต่ต้องไม่ เกียจคร้าน คอยหมั่นเพียร
๏ ประสงค์ดล ผลได้ ในชีวิต...........................................ต้องประสิทธิ์ งานเอื้อ เพื่อแลกเปลี่ยน
กับ(การ)มีกิน มีใช้ ไม่ขาดเตียน................................จึงต้องเธียร อุทิศ พิชิตงาน
๏ ชีวีชู อยู่รอด ปลอดเภทภัย..........................................ก็เพียงพอ ต่อวิสัย ได้สุขศานติ์
มิจำเป็น ต้องเฟ้นหา (อย่าง)มโหฬาร.........................(กิน)ใช้ล้างผลาญ โลกา จนสากรรจ์
๏ หวังกอบโกย โดยกระหาย ในฐานะ...............................เกิดโลภะ ตระหนี่ วิเศษฝัน
ว่า(ตน)ประเสริฐ เลิศล้น (เหนือ)ชนสามัญ...................สิ้นชีวัน สิ่งอันใด (เอา)ตามไปเอย?(เงิน-เกียรติยศ-ชื่อเสียงฯลฯ)
๑๔ พฤษภาคม ๒๕๖๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น