มีเมตตา แต่ อย่าสงสาร : กลอนคติสอนใจ

มีเมตตา แต่ อย่าสงสาร : กลอนคติสอนใจ

๏    เมฆสีคล้ำ แผ่คลุม เกลียวกลุ่มก้อน..............................อากาศร้อน อบอ้าว เร่ารอฝน

ลมกระโชก กระชั้นชิด ฤทธิ์แรงรน...............................ดูเสมือน เคลื่อนพล ด้นกรีฑา

๏    แต่จนแล้ว จนรอด ก็ปลอดฝน.....................................หลายๆวัน ผ่านพ้น(เช่นนี้) ล้นกังขา

เหตุไฉน ไร้ฝนตก (ทั้งๆที่)รกเมฆา?............................หรือเทวดา จะโกหก เล่นพกลม?

๏    คล้ายคลึงข่าว ถูกโกง เพราะ(รู้สึก)สงสาร......................คนใจบุญ สุนทาน มานขื่นขม

หลงเชื่อเล่ห์ เพทุบาย ไพร่สังคม................................ที่อุดม ความพาล แสนจัญไร

๏    เงินที่ให้(ทาน) ไม่ได้ช่วย อำนวยผล(แก่คนทุกข์)............(ย่อม)ปราศจากบุญ หนุนดล กุศลได้

ถูกคนชั่ว เสแสร้ง แย่งชิงไป......................................อย่าดีใจ (ว่า)จะได้บุญ สิ่งสุนทร

๏    ควรมีความ เมตตา (แต่)อย่าสงสาร..........................รักษามาน มั่นคงให้ อย่าไหวอ่อน

(ใจที่)เปลี่ยนแปลงตาม สถานการณ์ จักสั่นคลอน...........มิเกิดก่อ บวร รอนผลดี

๏    ความรู้สึก-อารมณ์ จู่โจมจิต......................................จักครอบงำ ความคิด ประสิทธิ์ลี้

ความมีเหตุ มีผล มืดมนมี..........................................อวิชา เพิ่มทวี มิเป็นคุณ

๏    ความเมตตา ปราณี มีเหตุผล.......................................จิตกุศล จึงให้ทาง สางสถุล

ช่วยคนได้ ไร้ทุกข์ และอาดุร......................................บุกเบิกบุญ หนุนนำ ความสวัสดี

๏    อยากช่วยเหลือ เอื้อเฟื้อใคร ต้องไม่ประมาท...................เพราะพลั้งพลาด อาจทุกข์ สิ้นสุขี

เหล่าผู้คน ที่จนยาก มากมายมี....................................เลือกวิธี ช่วยเหลือเถิด ประเสริฐเอยฯ

๒๖ พฤษภาคม ๒๕๖๓