ความเป็นคน-ความเป็นครู : กลอนคติสอนใจ

ความเป็นคน-ความเป็นครู : กลอนคติสอนใจ

๏    เป็นธรรมดา หมาย่อมไม่ เหยียดหยามหมา........................ชาติอีกา รังเกียจกา ก็หาไม่

เหตุฉะนั้น บรรดาคน ฉลจัญไร....................................จึงภูมิใจ จัญไรซบ คบค้ากัน

๏    ความเป็นคน ชั่ว-ดี ดู(กรรม)ที่ก่อ...................................ใช่ป้อยอ(กู) ก็ประสบ พบดีสรรค์

ชอบขัดใจ(กู) ให้ร้ายทั่ว ชั่วสำคัญ...............................ตัดสินใคร ตามใจ(ตัวเอง)นั้น มักผันแปร

๏    ความเป็นครู ดูพฤติกรรม ใช่ตำแหน่ง..............................ครูคือแหล่ง ความรู้ สู่ศิษย์แพร่

อุดมการณ์ จรรยาดี มิเชือนแช....................................ใช่คิดแค่ หารายได้ ให้แก่ตน

๏    พวกเหลือเดน พอเป็นครู ดูง่ายออก.................................เอ่ยปากบอก นอกลู่ทาง ช่างโฉดฉล

อุปนิสัย ใจคอ ส่อสัปดน............................................สาละวน ท้นทำชั่ว ชาติมัวเมา

๏    เป็นเพศหญิง หรือชาย ไม่ใช่เหตุ....................................อุปกิเลส สันดาน อันโง่เขลา

ที่ทำให้ ไม่รักดี ราคีเนา............................................ถ่ายทอดโทษ ถึงโคตรเหง้า เน่าเนืองใน

๏    ปริญญา หาได้ ให้ประจักษ์............................................ถือเป็นหลัก ประกัน มานวิสัย

คนติดคุก ติดตะราง กลางเมืองไทย.............................บางคนได้ "ศาสตราจารย์" (แต่)สามานย์ฤดี

๏    อย่าเชื่อใจ ใครหนอ เพราะเป็นครู....................................หลงเชิดชู ผู้เพียงเห็น เป็นรุ่นพี่

ตำแหน่ง:(ครู)แพทย์-ผู้พิพากษา-รัฐมนตรีฯลฯ...............ไม่ได้มา เพราะว่ามี ความดีดล(สอบได้-ใช้เส้น)

๏    พระก็ยัง อาชญา(กร)มี หนีมาบวช...................................เที่ยวเทศน์-สวด เงินหา โกลาหล

พิเคราะห์ตาม ความเป็นครู ดูเป็นคน.............................จึงรอดพ้น วิกฤติ ชีวิตเอยฯ

๑๐ พฤษภาคม ๒๕๖๓