บทเรียนชีวิต : กลอนคติสอนใจ
๏ แสงทอง
ส่องไสว ในยามเย็น.....................................เสมือนเป็น ของขวัญ
แห่งสันสี
มอบผู้
อุตสา หะชีวี...............................................ให้มี เลิศล้ำ
กำลังใจ
๏ อดทน
อดกลั้น ปัญหาฝ่า...........................................อุปสรรค หนักหนา
อย่าหวั่นไหว
รู้จัก
ปรับกมล ประจญไป........................................อย่างไม่ ท้อแท้
อ่อนแอทรวง
๏ เบื้องต้น
เรียนรู้ เอาตัวรอด(ให้ได้ก่อน)..........................(พอชำนาญ)ถ่ายทอด
บทเรียน เธียรไม่หวง
เผื่อแผ่
แบ่งปัน ธารณ์ทั้งปวง..................................จิตพิสุทธิ์ ดุจห้วง
ชัชวาล
๏ ส่วนใหญ่
ไร้คน สนใจสอน(คนอื่น)...............................(จง)เอาความ ทุกข์ร้อน
ที่ผ่อนผ่าน(เอง)
เก็บเป็น
บทเรียน เชียรชำนาญ................................ประสบการณ์ ทรงค่า
ถือทะยอย(สะสมองค์ความรู้)
๏ ทุกบทเรียน
มีราคา ที่ต้องจ่าย.....................................(คน)ฉลาด-เพียร เรียนง่าย
ย่อมจ่ายน้อย(ก็เรียนรู้)
(คน)โง่เขลา
เกียจคร้าน สันดานถ่อย........................ต้องจ่าย มากหน่อย (ความ)รู้น้อยมี
๏ อย่าปล่อย
ทุกอย่าง ลางเลือนไป.................................โดยไม่ เรียนรู้ คุณาศรี
บทเรียน
อะไร จะไปดี............................................กว่าบท เรียนที่
(ตัวเอง)ต้องประจัญ
๏ ผู้ใด
(ช่วย)สั่งสอน ให้อ่อนรับ......................................สดับ ตรับฟัง
และ(นำไป)สร้างสรรค์
พัฒนา เพิ่มเติม เสริมพลัง.......................................เสมือนดั่ง ต้นไม้ เติบใหญ่เป็น
๏ อย่า(ทำตัว)เป็น
ต้นไม้ ที่ตายซาก................................ไม่อยาก เล่าเรียน
เกรียนกร่างเห็น
(เพราะ)คนที่
เดือดร้อน ย้อนยากเย็น.........................ย่อมเป็น ตัวเอง
(ผู้โง่แต่)อวดเก่งเอยฯ
๑๕
พฤษภาคม ๒๕๖๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น