เกิด-ดับ : กลอนหก
๏ เมื่อโลก หยุดหมุน* ขึ้นมา......................เวลา ยังเดิน อยู่ไหม?
หลังจาก ชีวัน
บรรลัย...............................แล้วใย วัยหยุด ดุษณี?
๏ พลบค่ำ พบความ
สงบ...........................สุระ เลือนลบ ประสบลี้
เห็นให้
เสน่หา จารี..................................ฤดี พิจารณ์ สัจจา(จารี=ผู้ประพฤติ)
๏ กายยาม เรี่ยวแรง
แข็งขัน.......................กระสัน บันเทิง เบิ่งหา(กระสัน=มีใจจดจ่อ)
เสมือน
สุรีย์ ทิวา.....................................แสงสาด จรัสจ้า ธาษตรี(ธาษตรี=แผ่นดิน,โลก)
๏ สุดสิ้น สัญญาณ์ ณ
สายัณห์.....................อนธการ พลันดับ อับศรี(อนธการ=ความมืด)
บรรลุ
สุทัศน์ รัชนี....................................โสภี สีสะ ดาริกา(รัชนี=กลางคืน,สะ=สวย,ดาริกา=ดวงดาว)
๏ ชีวัน ครั้นคราว
เฒ่าแก่............................เหลือแต่ รุงรัง สังขาร์
เจียมใจ
วัยถึง เวลา..................................ชีวา จรลี นิรันดร์(จรลี=เดิน)
๏ เรี่ยวแรง แข็งขัน
ลาญเสื่อม......................อิดเอือม ระอา กระสัน
มองย้อน
วิถี ชีวัน.....................................ประวรรตน์ อัศจรรย์
บรรยาย(ประวรรตน์=ความเป็นไป)
๏ ทรัพย์ ยศ สรรเสริญฯลฯ
เพลินจิต..............ยึดติด จำรูญ->สูญสลาย
เหมือนแสง สุระ
ประปราย..........................คลี่คลาย ไร้ลับ ขับคลา
๏ ครันก้าว เข้าตาม
ความตาย.......................ก็คล้าย กลายหับ กลับหา
วาริน
วิญญาณ สัญญา...............................ชะตา ชาติใหม่ ไฉนเอยฯ(ไฉน=ฉันใด)
*โลกหมุนรอบตัวเอง ทำให้เกิดเวลากลางวัน-กลางคืน
แกนโลกเอียงเป็นมุม 23.5 องศา และโลกหมุนรอบดวงอาทิตย์ ทำให้เกิดฤดูกาล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น