กิน-เที่ยว-ใช้ของไทย
: โคลงสี่สุภาพ
๑.
วารหนาวๆร้อนๆ.........................ฤดู
พายุยังพรั่งพรู.............................ยาตรเยื้อง
ลองกอง
กองกรากกรู....................เต็มตลาด
รสชาติชวนกระเตื้อง......................ชีพให้หรรษาฯ
๒.
อาหารและผลไม้........................ไทยๆ
คุณค่ามิรองใคร............................ทั่วหล้า
แพร่หลากหลายภายใน..................ฐานถิ่น
หากินง่ายไขว่คว้า.........................เงินเกื้อเวียนหมุนฯ
๓.
สนับสนุนช่วยพี่น้อง......................เกษตรกร
มีสุขะสโมสร.................................สินใช้
ทรัพยาจากดินดอน........................เพิ่มผลิต
ผลชีวิตยากไร้...............................ย่อมไร้ประเชิญฯ
๔.
เพลินร่วมกินร่วมใช้.......................ของไทย
เพลินการท่องเที่ยวไป.....................ทั่วแคว้น
เงินทองมิรั่วไหล.............................ประสิทธิ์
เศรษฐกิจไทยมาดแม้น.....................รุ่งเรื้องจำรูญฯ
๕.
อาดูรแต่คนค้า...............................คนขาย
เงินฝรั่งรับมากมาย...........................มุ่งเฟ้อ
กับ(คน)ไทยจึงดูดาย........................ปล่อยปละ
ไม่อยากจะบ่นเพ้อ............................พร่องน้ำใจเหลือฯ
๖.
มิน่าเชื่อสินค้า...............................ต่างแดน
ถูกกว่าไทย(จึง)ทดแทน....................(ด้วยการ)นำเข้า
เกษตร-อุตสาหกรรมแกร็น..................วิกฤติ
พิษค่าแรงแพงเร้า.............................พาซื้อของนอกฯ
๗.
ออกไปเที่ยวต่างแคว้น.....................แดนไกล
ถูกกว่าเที่ยวภายใน............................ยิ่งน้าว
คนไทยไหลหลั่งไป............................มิขาด
เข็ดขยาดค่าของข้าว..........................แพงได้แพงดีฯ
๘.
(เขา)มีธรรมชาติแวดล้อม...................สวยงาม
ส่วนคนไทยตะกลาม............................ผลาญล้าง
ธรรมชาติโทรมทรุดทราม......................ซากเสื่อม
เอือมระอาปล่อยว้าง.............................คิดให้วังเวงฯ
๒๘ ตุลาคม ๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น