เป็นอยู่เพื่อผลาญโลก
: กลอนคติเตือนใจ
๏ ความอยาก ที่มากมาย
ไม่สิ้นสุด.................ความหยุด มนุษย์มน พ้นพิสัย
ทักษะ
ความสามารถ ฉกาจไกร......................ทำให้ ทำลายล้าง ทั้งโลกา
๏ มากกว่า แค่หากิน
ชีวินเกื้อ........................กินเพื่อ ความเมามัน เสพหรรษา
ของแปลก
ของพิสดาร คิดสรรมา....................ปรุงหา เป็นอาหาร ตัณหาคน
๏ เสื้อผ้า อาภรณ์พิศ
พิจิตรแต่ง......................ขันแข่ง เพื่อความสวย สะคราญผล
ประเทือง
เครื่องประดับ คละสัปดน...................แต่งจน ตนประหลาด ทุทัศนีย์
๏ ที่อยู่ ที่อาศัย
ใคร่จองจับ.............................ที่หลับ ที่นอนเพริศ ประเสริฐศรี
ที่ขำ
ที่สำคัญ มันไม่มี....................................ความพอ ขอใคร่มี ยิ่งๆไป
๏ ถ้าหาก รู้รักษา
สุขภาวะ...............................คงจะ พึ่งยาน้อย พลอยโรคไร้
แต่เพราะ
ทำตนเขลา เอาแต่ใจ........................ยาหา มาเสพใช้ ให้สำเริง
๏ สินทรัพย์ สำทับมี
ชีวีหมาย...........................จับจ่าย ได้ประกัน ชีวันเถลิง
แต่คน
แทบทุกคน กระมลกระเจิง......................เพ่งเบิ่ง เพลิงกระสัน ฝันร่ำรวย
๏ จึงเร้า เอาจากโลก
มาปกโลภ........................ละโมบ มิละอาย ระหายขวย
ทุจริต
จิตฉ้อฉล ท้นอำนวย...............................สังคม อุดมด้วย ภยันตราย
๏ ธรรมดา โลกามี
ภัยพิบัติ...............................(เพิ่มความ)สาหัส เพราะคนเหิม
เสริมฉิบหาย
อยู่เย็น
อย่างเป็นสุข ถูกดูดาย...........................อยู่ง่าย ไม่ผลาญโลก
ทั่วโลกเทอญฯ
๒๗ พฤษภาคม
๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น