อย่าเอามาทำพันธุ์ : กลอนเจ็ด
๏ คนสวย คนงาม
ตะกลามแต่ง....................ตัวแข่ง แกร่งขัน ต้องทันสมัย
ทุ่มเท
ความคิด แลจิตใจ............................เพื่อผอง ของใช้ รุ่นใหม่มี
๏ รักรื่น ระเริง
บันเทิงสุข............................สนุก กับการ ขมันขมี
กิน-เที่ยว-ใช้เงิน
เพลินฤดี...........................โลกีย์ ชีวะ ประทับใจ
๏ บ่มี กติกา
มากำกับ.................................กำชับ พฤติกรรม ทรามนิสัย
ประจำ ทำตาม
อำเภอใจ..............................อย่างไร้ สาระ ขาดศีลธรรม
๏ ก็ดู โก้ดี
มีเสน่ห์......................................ชอบเฮ ชอบฮา บ้าระห่ำ
อย่าเกิด
ใจรัก อยากชักนำ............................มาทำ คู่ครอง ลำพองจินต์
๏ เพราะคน เช่นนี้
ใคร่สิผละ..........................ภาระ หน้าที่ มิถวิล
ไม่รับ ผิดชอบ
กรอบระบิล.............................ชีวิน ชินแต่ เห็นแก่ตัว
๏ เป็นพ่อ เป็นแม่
คง(ทำ)แค่เหมือน................แชเชือน เลี้ยงลูก ลามทุกข์ทั่ว
คอยสร้าง
ปัญหา ให้ครอบครัว........................พันพัว เพื่อนฝูง จูงจิตเจน
๏ แทบจะ ทุกคน
ล้นรักขลุก...........................อบายมุข เหล้า-ยาฯ ระหายเห็น
คุณธรรม์
จรรยา ล้วนละเว้น.............................รักเล่น เหลวไหล ไร้ความดี
๏ อย่าเอา คนทราม
มาทำพันธุ์........................ชีวัน จะระทม ซมวิถี
ลูกหลาน
พาลไพร่ ใคร่ราคี..............................บัดสี บัดซบ ประสบเอยฯ
๑๒ พฤษภาคม
๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น