ชีวีที่มี/ปราศประโยชน์
: กาพย์ยานี ๑๑
๏ อาภาส ที่ปราศหาย.................แม้ยามสาย
ในวัสสะ(อาภาส=แสงสว่าง)
ลมซัด
พนัสซะ...........................ดุจจะคลั่ง คลุ้มสร้างเสียง
๏ เมฆเทา เข้าคลุมฟ้า................จรดขอบฟ้า
ภาวะเพียง
ไร้ฝน
สิยลเยี่ยง..........................ไร้ประโยชน์ โปรดโลกา
๏ สรรพสิ่ง ในโลกไซร้................ฤาควรใคร่
กำไรหา ?
ปริวัฒน์
เพื่ออัตตา.......................มินำพา อารักษ์ดล(อารักษ์=การคุ้มครอง)
๏ ศีลธรรม
ที่ปราศหาย................เสื่อมสลาย จากใจชน
สร้างความ
โกลาหล.....................ท้นทั่วหล้า และธานี
๏ ดวงฤทัย ร้ายกว่าสัตว์...............ภยพัทธ์
กว่าภูตผี(ภย=สิ่งที่น่ากลัว,พัทธ์=ผูกติด)
เภทแผ่
แก่ปัฏพี...........................แหล่งกาลี โลกียภัย
๏ ชีวา ปราศประโยชน์..................มีแต่โทษ
อุโฆษไถย
ชีวัน
ช่างจัญไร.............................ไร้ซึ่งคุณ จุนสังคม
๏ คนดี
มีศีลธรรม.........................สุจริตสัมม์ กรรมสั่งสม
พุทธะ
สรณคมน์............................อุดมสัตย์ ซื่ออัชฌา
๏ ชีวี
มีประโยชน์..........................ปราศจากโทษ โรจน์เรขา(เรขา=งาม)
บุญมี
ที่เกิดมา...............................แก่โลกา สาธุเอย ฯ
๘ สิงหาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น