สิ่งแวดล้อมที่ชื่อ"วัฒนธรรม"
: โคลงสี่สุภาพ
๑. ชายป่าช่างชุ่มชื้น...................หลังฝน
กลางค่ำกลางคืนดล...................น้ำค้าง
กบเขียดพรั่งไพรสณฑ์................ดึกดื่น
รมย์รื่นหาคู่สร้าง........................แพร่พ้องเผ่าพันธุ์
ฯ
๒. สำคัญสิ่งแวดล้อม...................อาศัย
หลากชีวาตม์ปัจจัย.....................หนุนเกื้อ
สัตว์มิก่อเงื่อนไข........................แปลงเปลี่ยน
เพียรปรับตนจนเอื้อ.....................อยู่ด้วยธรรมชาติ
ฯ
๓. แปลกก็แต่คนไซร้...................ใช้สมอง
กระทำตามใจปอง.......................ไขแก้
รุกรานธรรมชาติผอง....................แทบหมด
ปรากฏปัญหาแล้.........................แพร่ย้อนคืนยล
ฯ
๔.
ความที่คนเคยคุ้น.....................อยู่-เป็น
เกิดวิถีกฎเกณฑ์..........................สอดคล้อง
วัฒนธรรมถ่ายทอดเป็น...............มรดก
ตกทอดแผ่พวกพ้อง.....................พี่น้องชาติพันธุ์
ฯ
๕. สืบสันติสุขหากแม้น..................สัมมา
เสริมส่งมีจริยา.............................เอื้อเฟื้อ
มิเห็นแก่อัตตา.............................สุจริต
บพิธสังคมเคื้อ.............................สืบเชื้อเกษมศรี
ฯ(บพิธ=แต่งสร้าง)
๖. มีทุกข์หลากหากแม้น.................มิจฉา
ทุจริตคิดมารยา............................ชั่วร้าย
เห็นแก่ตนรนหา............................แต่ประโยชน์
โฉดฉลผลสุดท้าย.........................ร้อนทั่วสังคม
ฯ
๗.
เหนือยิ่งสิ่งแวดล้อม...................ธรรมชาติ
วัฒนธรรมนำชีวาตม์.....................อยู่/ม้วย
สังคมสิวินาศ................................ตกต่ำ
หรือธำรงคงด้วย............................รุ่งเรื้องเฟื่องฟู
ฯ
๑๓ สิงหาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น