กายกับใจ : โคลงสี่สุภาพ
๑. ฝนเริ่มตกตั้งแต่................ตอนเย็น
แรงและค่อยสลับเป็น............คราวครั้ง
ฟ้าผ่า-แลบ
แปลบเห็น..........สุกสว่าง
เสียงต่างๆผสมรั้ง.................ไป่เพี้ยงพระพาย
ฯ
๒. เมฆเบาบางยังให้..............สายฝน
ตกต่อเนื่องนานจน................จวบเช้า
สูรย์สีทองล่องหน.................ลับแหล่ง
ฝากแต่แสงลางเร้า................ฟูมเฝ้าโลกา
ฯ
๓. อันว่าความโอบอ้อม............อารี
เกิดจากใครมั่งมี....................หามิได้
ความเมตตาปราณี.................เป็นสิ่ง
อิงแอบจิตใจไซร้...................ใช่พ้องเงินพี
ฯ
๔. ความใจดีมิคล้อง................ความงาม
คนสวยแต่รวยทราม................คล่ำหล้า(คล่ำ=เกลื่อนกล่น)
ก็ยังหลากคนตาม...................ยกย่อง
กองปฏิกูลปูนกล้า...................ไขว่คว้าหาโข
ฯ
๕. มโนธรรมถ่องพ้น.................มันสมอง
เกิดจากจิตอุกฤษฏ์จอง.............จรัสไว้
คนโง่อาจเรืองรอง...................วิลาศ
คนฉลาดอาจขาดไร้.................ชั่วช้าสารเลว
ฯ
๖. กายกับใจสอดคล้อง..............สำคัญ
พึ่งพากันและกัน......................กูลเกื้อ
กายป่วยจิตใจพลัน...................แออ่อน
ใจกร่อนกายรอนเรื้อ..................สิ้นไร้กำลัง
ฯ
๗. กายแกร่งแต่งใจให้................เหิมหาญ
ใจแกร่งพีบริบาล.......................กายพร้อม
ใจเป็นใหญ่บงการ.....................กายกวด
ตราตรวจใจจรดน้อม..................เนื่องท้องคลองธรรม
ฯ
๓ สิงหาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น