ชีวีที่เบาสบาย : กลอนคติชีวิต
(ฉันทลักษณ์ที่ผมคิดประดิษฐ์ขึ้นเอง)
๏ ผีเสื้อ กลางคืน...............บินเริงรื่น
เล่นรอบไฟ
ขยับปี
ไหวๆ......................วิไลงาม ยามต้องแสง
เปรียบปาน
นางฟ้า..............เทพธิดา มาจำแลง
ราตรี
ตกแต่ง.....................เปลี่ยนแปลงป่า เป็นฟ้าอมร
๏ ทากน้อย หนีฝน.............เข้าบ้านคน
ไต่บนฝา
เคลื่อนอย่าง
ช้าๆ................ถึงหลังคา หาที่ซ่อน
ขดกาย
ในเปลือก................แน่นิ่งเลือก คล้ายหลับนอน
สมัคร
พักผ่อน.....................ฝนหยุดก่อน ค่อยจรจรัล(จรจรัล=เที่ยวไป)
๏ ละความ วุ่นวาย...............สิ่งเลวร้าย
ในสังคม
ฤดี
ภิรมย์...........................ธรรมชาติชม สมสุขสันติ์
คลายความ
เครียดเคร่ง.........มาฟังเพลง เขียดรำพัน
ร้องท้า
ประชัน.....................ณ ไพรวัน ลั่นราตรี
๏ ปล่อยวาง ทางโลก...........ที่โสโครก รกปัญหา
พินิจ
พิจารณา......................หลักธรรมา จรรยาศีล์
ขัดเกลา
กมล.......................คลายหมองหม่น มลทินมี
จับจ้อง
ฤดี...........................ใสสุทธี สติตรำ
๏ สงบ ระงับ........................เข้าขับไล่
ไร้ราคะ
โทสะ
โมหะ..........................วิภาวะ อุระล้ำ
แม้โลก
จะมืด........................มิจฉาพรืด ยึดครอบงำ
แต่ใจ
ประจำ.........................จริยธรรม ศีลอำไพ
๏ ประเทือง เรืองรอง.............ปานแสงทอง
ส่องยามเช้า
กุศล
กลเร้า..........................มิโศกเศร้า-เมา-หวั่นไหว
ชีวี
แม้ยาก...........................ต้องบากบั่น ฟันฝ่าไป
มิลำ
บากใจ..........................เบาสบาย ผ่องใสเอย ฯ
๗ สิงหาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น