กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ผลงานของชายคนหนึ่งซึ่งนอกจากตามหลักสูตรของโรงเรียนแล้ว ต้องเรียนรู้ศึกษาหาความรู้เอง ทั้งหลักธรรมและการประพันธ์ ชอบคิด-วิเคราะห์-สรุปบทเรียนใหม่เป็นประจำ แล้วบันทึกไว้เป็นบทกวีเพราะมิเช่นนั้นจะลืมบทเรียนเก่า คิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับคนอื่นบ้าง จึงโพสต์สู่สื่อสาธารณะ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน

ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร

*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันพุธที่ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2557

อย่าลืม : กลอนหก

๏ อย่าลืมเถิด เราเกิดมา................บนโลกา ที่ขัดสน

ทรัพยา(กร)น้อยกว่าคน..................จนอดตาย หลาย(แสนคน)ทุกวัน

๏ จำเป็นต้อง ทำงานหนัก..............อย่าเล่นภักดิ์ รักผ่อนผัน

เก็บออมเผื่อ ชีพเชื่อมั่น..................(ว่าจะ)ไม่โศกศัลย์ ยามบั้นปลาย

๏ อย่าลืมว่า อนิจจัง......................ยากหยุดยั้ง สร้างเสียหาย

อุตส่าห์หา อาจ มลาย.....................จรจากกราย คลายอัตตา

๏ อย่ามองแต่ ในแง่ลบ..................แง่บวกขบ พบคุณค่า

ใช้สติ ผลิปัญญา............................อาจพัฒนา สถาพร

๏ จงเตือนตน กมลอย่า...................ลืมสภา วะโลกร้อน

หายนะจริง หากนิ่งนอน....................เภทภัยย้อน ยากอยู่เย็น

๏ ร่วมลดใช้ พลังงาน......................บริโภคผลาญ ครรลองเข็ญ

สินค้าใด ไม่จำเป็น...........................จงงดเว้น เจนจิตใจ

๏ อย่าโลภมาก อยากไปหมด............ตัณหาลด จักสดใส

ลดก่อเวร เป็นบันได..........................หยุดเวียนว่าย ในวัฏฏ์วน

๏ ลืมหรือไม่ ? ใครเกิดมา..................ล้วนมรณา ชีพาพ้น

เพียงเวรกรรม ตามติดตน....................ไปประจญ ผลกรรมเอย ฯ

๒๗ สิงหาคม ๒๕๕๗

กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

วันพุธที่ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2557

อย่าลืม : กลอนหก

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น