หยุดเวียนว่ายในวัฏฏะ
: กลอนหก
๏ ผู้เห็นภัย ในวัฏฏะ................อนิจจะ
ทุกขะสังค์(สังค์=การติดอยู่)
อนัตตะ
สัจจะดัง......................เหตุหาทาง ยั้งหยุดวน
๏ เวียนเกิดแก่ แลเจ็บตาย........น่าเบื่อหน่าย
ไร้เหตุผล
ภพชาติตรำ
ลำเค็ญตน..............เพื่อพิมล ผลอันใด ?
๏ สิ่งประดัง ซ่านสังคม.............หลากโสมม
สั่งสมไส
สุมเทวษ
เพาะเภทภัย...............อย่างมากมาย ในแต่ละวัน
๏ หนทางแคบ แทบตันตีบ........ดำรงชีพ
ช่างบีบคั้น
ขาดความดี
มีศีลธรรม์...............ขับเคลื่อนดัน สรรค์โลกา
๏ จึงจำต้อง ประคองใจ............หยุดหวั่นไหว
ไคลตัณหา
ความอยากไซร้
ได้แต่พา...........แผ่ทุกขา (จง)กั้นอาวรณ์
๏ ละยึดมั่น
แลถือมั่น...............คว้าเหตุการณ์ (คือ)ครรลองสอน
เมื่อ(เกิด)เป็นจริง
จงนิ่งนอน.......อย่าเดือดร้อน คลอนแคลนไคล
๏ เลิกก่อกรรม กระทำเวร..........บุญบำเพ็ญ
เป็นพิสัย
สุจริตธรรม
นำจิตใจ..................ขัดเกลาให้ ประไพเพียร
๏ ชดใช้กรรม แต่กาลเก่า..........มิโศกเศร้า
รวดร้าวเศียร
วันข้างหน้า
จะจำเนียร...............หยุดว่ายเวียน เหี้ยนวัฏฏ์เอย ฯ
๑๗ สิงหาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น