แม่..คนเก่ง : กาพย์สุรางคนางค์๓๒
๏ เมื่อคน หนึ่งคน.................ประจญ ชีวิต
ลองถูก
ลองผิด.....................คิดตรึก ศึกษา
ปรับตัว
แก้ไข........................ตั้งใจ พัฒนา
ทุ่มเท
อุรา............................วิริยะ ฝ่าฟัน
๏ กว่าจะ ประสบ...................พบความ
สำเร็จ
แสนเหนื่อย
เมื่อยเหน็ด...........จึงเผด็จ ความฝัน
เชิดหน้า
ชูตา........................เมื่อคว้า รางวัล
ภาคภูมิ
ใจพลัน.....................ฉันสา มารถมี
๏ ความจริง คงคู่...................คนอยู่
เบื้องหลัง
ผู้ให้
พลัง.............................ยามพลั้ง โศกศรี
คอยแนะ
แนวทาง..................เสริมสร้าง วิธี
ปลุกปลอบ
ฤดี.......................คราที่ ทุกข์ตรม
๏ คือแม่ แลเฝ้า.....................ดูเรา
เติบใหญ่
ตามเอา ใจใส่........................มิให้ ขื่นขม
ผลักดัน
เดินหน้า.....................แกร่งกล้า วิกรม
และคอย
ชื่นชม.......................นิยม บูชา
๏ ใครจะ ดูถูก.........................ลูกแม่
ก็ตาม
แม่จะ
พยายาม.........................นำให้ ก้าวหน้า
โลกอาจ
ทิ้งเจ้า........................นั่งเศร้า โศกา
แต่แม่
จะมา.............................เช็ดน้ำตา ให้เอง
๏ คือคน เป็นแม่.......................แน่แท้
คุณวุฒิ
ผู้เป็น
ที่สุด...............................สามารถ กาจเก่ง
เหนื่อยยาก
เพียงใด...................แม่ไม่ ยำเกรง
จำเนียร
เพียร-เพ่ง......................เร่งร่ำ ดำเนิน
๏ คือความ สำเร็จ......................ของหน้า
ที่แม่
มิควร
มองแต่.............................แค่เพียง ผิวเผิน
แม่คือ
ผู้ให้................................ใครอาจ กล้ำเกิน
เพื่อลูก
เผชิญ.............................เพลินมี ชีวา
๏ บูชา พระคุณ...........................การุญ
ของแม่
หยุดเขลา
เมาแส่..........................สุขตน ค้นหา
จงมี
ศีลธรรม...............................กุศลกรรม สัมมา
กตเว
ทิตา...................................พาท่าน สุขเทอญ ฯ
๑๖ สิงหาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น