จึงอยู่อย่างว่างเดียวดาย
: กาพย์สุรางคนางค์๓๒
๏ ก็อยาก จะมี....................คนที่ ทำให้
วันคืน
สดใส........................(ด้วยการ)ใกล้ชิด สิเน่หา
บันดาล
ชีวี..........................มีชีวิต ชีวา
ไม่ต้อง
พึ่งพา......................สรณะสรรพ์ อันใด
๏ (คนที่)ทำให้ หน้าหนาว......อบอ้าว ไออุ่น
หน้าร้อน
ละมุน.....................สุนทร หลับใหล
หน้าฝน
สดชื่น......................ระรื่น ฤทัย
ทั้งปี-ตลอดไป......................ไร้ทุกข์
กังวล
๏ (แม้)สัจจะ อนิจจา.............ทว่า ใฝ่จิต
เลยล่วง
ห่วงคิด....................พิษรัก หลากล้น
สัมพันธ์
ปิดปก......................มิวิตก กังวล
(ว่า)พรุ่งนี้
(อาจ)วิกล..............โฉดฉล ปนเป็น
๏ (ความรัก)นำพา อนาคต......มืดหมด มัวหม่น
สะพรั่ง
สร้างผล.....................หนทาง สว่างเห็น
ไร้เรื่อง
เดือดร้อน...................ยอกย้อน ลำเค็ญ
พานพบ
สงบเย็น....................ไม่เว้น วางวาย
๏ แม้กาย เหนื่อยล้า...............(แต่)ใจกล้า
ทรงพลัง
เปี่ยมด้วย
ความหวัง................มิจาง ห่างหาย
ชีวิต
วันหน้า..........................ยังจะ สุขสบาย
มิทุรน
ทุราย..........................ภยันตราย ภัยมี
๏ ทว่า
จะหา.........................(คน)เช่นว่า ที่ไหน ?
(ดู)ผู้คน
พ้นไป.......................ใบหน้า สวยศรี
(แต่)ความคิด
จิตใจ.................สัตย์ไร้ ;
ไม่มี
คุณธรรม
ความดี.....................ศีลธรรม นำทาง
๏ (มัก)ทำตาม อารมณ์...........ค่านิยม โลกา
เรรวน
อุรา..............................วิตก โศกสร้าง
หยาบช้า
สาไถย......................ยากไว้ ใจวาง
จึงขอ
เลือกทาง.......................อยู่ว้าง เดียวดาย ฯ
๑๑ สิงหาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น