หนักเอาเบาสู้ : กลอนเก้า
๏ ยามหน้าร้อน บ่นร้อนหลาย
ไม่เป็นสุข...........หน้าฝนชุก ทุกข์ลำบาก ยากเดินเหิน
ถึงหน้าหนาว เอาแต่นอน
อ่อนแรงเกิน..............อยากเพลิดเพลิน แต่ความสุข สนุกสบาย
๏ ทุกสิ่งล้วน ถ้วนง่ายดาย
(หา)ใช่ชีวิต............ไม่รู้คิด ย่อมอิดหนา ระอาหลาย
ชีวิตผอง ต้องต่อสู้
อยู่จนตาย.........................คนมักง่าย มักสบาย ไม่ได้ดี
๏ ต้นหญ้ายัง ต่างแย่งกัน
ขันเติบใหญ่.............ต้นไม้ใบ เหยียดไปรับ กับแสงศรี
ต้นกำเนิด ทุกชีวิต
คิดทวนที...........................ตั้งต้นมี ที่แข่งกัน ง่ายอันใด ?
๏ หนักต้องเอา เบาต้องสู้
มุมานะ....................อาชีวะ อุตส่าห์ขัน มิหวั่นไหว
สุดสามารถ ประกาศสู้
รู้กันไป..........................ใครต่อใคร ต่างใจสู้ อย่าดูเบา
๏ มัวงอมือ ดื้องอเท้า
ไม่เข้าท่า......................ช่างโฉดฉล คนไร้ค่า น่าอายเขา
มุงานทำ ด้วยลำแข้ง
แรงของเรา.....................ไม่เลี่ยงหนัก ไม่รักเบา เราคือคน
๏ การทุจริต คิดคดโกง
ส่งผลร้าย....................จิตใจกลาย นิสัยแส่ แต่อกุศล
สะสมบาป สาปสมกรรม
ซ้ำซมตน.....................ต้องทุกข์ทน ทรมาน บรรลัยมี
๏ จงสุจริต คิดสัตย์ซื่อ
ถือปฏิบัติ......................จริยวัตร ทรงศรัทธา ธรรมาศีล์
ความคิดดี-คำพูดดี-ก่อกรรมดี...........................จะได้ดี
ทวีเลิศ ประเสริฐดาล
๏ ละกิเลส เฉทตัณหา
ให้สงบ..........................จะประสบ พบสุทธา ชีวาศานติ์
ขัดเกลาจิต ทิฏฐิผล
ดลสะคราญ........................สุขสำราญ ทุกวันคืน รมย์รื่นเอย ฯ
๗ เมษายน ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น