ผิดเป็นครู : โคลงสี่สุภาพ

ผิดเป็นครู : โคลงสี่สุภาพ

๑. เกิดทำรอยเลอะผ้า....................อาภรณ์

อุตส่าห์พากเพียรรอน....................ซักล้าง

หากติดอยู่ยากถอน.......................สนิทแน่น

ก็บ่ควรปล่อยคว้าง........................(รอย)ใหม่ให้มีมา ฯ

๒. พัสตร์ผองย่อมเปรอะเปื้อน..........เป็นธรรมดา

ควรปกปักรักษา............................แปดป้อง(แปด=เปื้อน)

จึงจักใส่สบายตา...........................สบายจิต

เพ่งพิศมิผิดผร้อง(พร่อง).................พาลให้ละอายเห็น ฯ

๓. ดำเนินชีวิตพลั้ง..........................พลาดมี

ความผิดคู่ธาตรี.............................ตอกย้ำ(ธาตรี=โลก)

พิจารณาหาวิธี...............................บำบัด

อย่าผิดพลาดสาตซ้ำ.......................โฉดช้าตราตน ฯ(สาต=ยินดี)

๔. คนเคยผิดพลาดพลั้ง....................ควรพึง

เตือนจิตคิดคำนึง.............................ตรึกรู้

หยุดคิดอ่านดันดึง............................ถลำล่วง

ยิ่งลึกยิ่งยากกู้.................................กลับคล้อยคืนหลัง ฯ

๕. ทำผิดศีลธรรมแท้.........................ถ่องเทอญ

ปราศโทษกฎหมายเกิน.....................ก่ายกล้ำ

หากกฎแห่งกรรมเผชิญ.....................เฉกชนัก

ตามติดชีวิตห้ำ.................................ห่อนให้พิไรผล ฯ(พิไร=ร่ำร้อง)

๖. ผิดเป็นครูสู่แพร้ว...........................พัฒนา

เชิดชีวิตพิชยา...................................ยิ่งล้ำ

สำเหนียกในศรัทธา............................สุจริต

อุกฤษฏ์หฤษฏ์ค้ำ...............................คุณได้ฤทัยสม ฯ(อุกฤษฏ์=สูงสุด,หฤษฏ์=สบายใจ)

๒๖ เมษายน ๒๕๕๗