ทำใจให้สงบเย็น : กาพย์ฉบัง๑๖
๏
รอนๆอ่อนแสงสุรทิน................ไร้ลับกับดิน
จนสิ้น
คคนางค์ รังสี(คคนางค์=ฟ้า)
๏
เคลื่อนขจรต้อนรับราตรี...............คือสุคันธมาลี
พญาพงพีสัตตบรรณ
๏ อวล อบ
พลบค่ำจำนรรจ์...............เคล้าลมเหมันต์
ถึงความฝันใฝ่ไกลพ้น
๏ ปรารถนาฟ่องฟ้า
นภดล.............ทั่วหล้าสากล
เลิศล้นสุคนธ์มณฑา(มณฑา=ต้นไม้ในสวรรค์)
๏
พ้องพจน์บทเพลงดาริกา..............รับขวัญจันทิมา(ดาริกา=ดาว,จันทิมา=จันทร์)
โสภาสถิตพิสมัย
๏
ล้วนของกำนัลอันวิไล..............เลิศล้ำอำไพ
มอบให้โดยไม่หวงแหน
๏
แด่ชนพ้นชั่วทั่วแดน..............จงอย่าแร้นแค้น
สุขใจได้แม้นยากเข็ญ
๏
ขัดสนเพียงใดให้เย็น..............ทำใจให้เป็น
เฉกเช่นเพ็ญพรรณจันทรา
๏
ไร้มลทินพินทุพา................พิสุทธิ์อุตส่าห์(พินทุ=จุด)
อย่าโศกาอุราศัลย์
๏
ชีวิตใครไม่ต่างกัน..............ช่างแม้นแสนสั้น
อย่ายึดมั่น..ขันติเทอญ
ฯ
๙ มกราคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น