มิใช่ไร้วาสนา : กาพย์ยานี๑๑

มิใช่ไร้วาสนา : กาพย์ยานี๑๑

๏    เงาไม้ ลวดลายร่าง................พรรณรายพร่าง พื้นปฐพิน

แสงทอง ส่องประทิน.................ประทับจิต พิสมัย

๏    น้ำค้าง ยังประดิษฐ์................หยาดเพชรพิศ พิจิตรไพร

วับวาว สกาวไกร.......................ให้อรุณ อร่ามศรี

๏    หมอกบาง ลางเลือนราว.........รังสรรค์ด้าว เยาวดี

เย็นชื้น รื้นชีวี...........................ทั่วพงพี พนาสัณฑ์

๏    ความงาม ของความหนาว......ผุดผาดพราว ทุกเช้าวัน

ธรรมชาติ พิลาสปัน..................เป็นของขวัญ จรรโลงใจ

๏    ประสงค์(ดู) จงตื่นรับ.............อย่านอนพับ เมาหลับใหล

ของดี มิคอยใคร.......................พอคล้อยสาย คลายสวยงาม

๏    โชคลาภ ก็เช่นกัน.................โลกไพศาล นั้นล้นหลาม

คอยผู้ พยายาม........................ไม่ครั่นคร้าม ลำเค็ญครอง

๏    คิดใคร่ แค่ใฝ่ฝัน...................ไม่มีวัน สุขสันติ์สนอง

โฉดพร่ำ หยิ่งลำพอง.................มีแต่ต้อง เศร้าเสียใจ

๏    จะโทษ โชคชะตา.................ไร้วาสนา หาควรไม่

เหตุล้น (เพราะ)คนจัญไร............จึงยากไร้ ได้ทุกข์เอย ฯ

๑๐ มกราคม ๒๕๕๗