จะดีกว่าไม๊ ?
หากเราไม่ได้พบกัน : กลอนรัก(กลอนเปล่า)
๏ มีบางคนกล่าวว่า
จะดีกว่าไม๊ ?
หากสองเราไม่ได้พบกัน...
๏ ฉันตอบไม่ได้
เพราะในความเป็นจริงนั้น
เราได้พบกัน
ณ
ยามสายัณห์แห่งเหมันตฤดู
๏ เสมือนว่าโชคชะตา
ปรารถนาให้เราสองต้องเป็นเนื้อคู่
เราจึงได้อยู่-รู้จักกัน-ติดต่อกัน-ทำกิจกรรมร่วมกัน
และรักกัน...
๏ ทุกวินาทีที่ผันผ่านไป
ความรักสอนให้ฉันได้ล่วงรู้
ถึงวัตถุประสงค์ของธรรมชาติ
ว่าประสาทหัวใจ...เพื่อเราเอาไว้ทำไม
?(ประสาท=โปรดให้)
๏ เธอมาเติมเต็มหัวใจให้ไพบูลย์
เกื้อกูลชีวิตและจิตวิญญาณให้พานผ่องใส
ทำให้ฉันตระหนักว่า...ฉันมีชีวาเพื่ออะไร
?
วันเวลาที่ผ่านมาและผ่านไป...
เธอทำให้มีความหมาย
ควรใคร่จดจำ
๏ ฉันได้เรียนรู้ความรักจากเธอ
เธอก็เรียนรู้ความรักจากฉัน
เราร่วมแบ่งปัน-ห่วงใย-เอาใจใส่ต่อกัน
ไม่เว้นวัน
มิครั่นคืน
๏ แต่ทว่าความไม่แน่นอน แอบซ่อนอยู่ในสรรพสิ่ง
ความจริงคือสิ่งที่ไม่อาจฝืน
เมื่อถึงวันหนึ่ง
ซึ่งเธอได้จากฉันไป
ฉันทำอะไรไม่ได้
นอกจากน้ำตาทะลักไหลอย่างไม่รู้ตัว
๏ ฉันเพิ่งรู้ว่า
คำว่า "
หัวใจสลาย " เป็นเช่นไรในวันนั้น
แม้ยังหายใจ...ยังไม่สิ้นชีวัน
แต่ร่างกายกลับไร้วิญญาณ...ขาดความรู้สึก
๏ เหมือนว่าเธอยังอยู่
แต่สู้ค้นหา ณ
ทิศใดก็ไม่เห็น
เอื้อมมือออกไป
ก็ไร้เร้น...
สัมผัสได้เป็น...เช่นความว่างเปล่า
๏ ร้องเรียกเธอเท่าไร...ก็ไม่ตอบรับ
เงี่ยหูเพื่อสดับ
กลับไร้ซึ่งสุ้มเสียง
แว่วยินเพียงเสียงสะท้อน
ที่ดังก้องย้อนอยู่ในหัวใจ
๏ แม้ไร้กายเคียงคู่
แต่เธอยังคงอยู่ในใจฉันตลอดเวลา
เธอหาได้จากไปไหน
ยังคงคอยบอกฉัน ให้มีชีวันอยู่ต่อไป
เพื่อเราทั้งสองไซร้
จะได้พบปะกัน...ทุกวันคืน
๏ กลางวันรำพันรักเพ้อ
กลางคืนละเมอเมื่อหลับฝัน
ตื่นมาเพื่อคิดถึงกัน
และนอนหลับฝัน เพื่ออยู่คู่เคียงเธอ...
๏ มีบางคนแนะนำว่า
ฉันควรหาคนรักใหม่
แต่ฉันจะทำเช่นนั้นได้อย่างไร
?
ในเมื่อหัวใจดวงนี้ยังมีเธอ
๏ ไร้คำตอบใดๆ
ต่อคำกล่าวที่ว่า
" จะดีกว่าไม๊ ? หากเราไม่ได้พบกัน "
" จะดีกว่าไม๊ ? หากเราไม่ได้พบกัน "
แต่สำหรับฉัน
ช่างเป็นสุข ที่มีเธออยู่เคียงคู่ใจ
ช่างเป็นสุข ที่มีเธออยู่เคียงคู่ใจ
เราจะรักกันตลอดไป...ตราบนิรันดร
ฯ
๗ มกราคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น