ปลูกฝังความมีศีลธรรม
: กลอนคติสอนใจ
๏ ย่ำสนธยา หน้าหนาว
นี้เศร้าสร้อย..........ไร้ร่องรอย ตะวัน สรรค์ยอแสง
เมฆเบาบาง
พรางนภา ละจำแลง..............เร้นปรุงแต่ง แปลงสี พรรณพิไล
๏ ฟ้า(ที่)ไม่มี สีฟ้า
ดูสลด.......................สนธยา อาภาหมด ไม่สดใส
พฤกษาแล้ง
แห้งเฉา ชวนเศร้าใจ..............มิทันไร ไคลค่ำ ล่วงล้ำคืน
๏ ฟ้าไม่มี ชุติมา
น่าหมองหม่น.................คนไม่มี ศีลธรรม ทรามสุดขืน
ความสัมพันธ์
สรรค์สร้าง ไร้ยั่งยืน...............มิตรภาพ มีราบรื่น แค่คืนวัน
๏ เห็นแก่ตัว ทั่วไตร
เต็มไปหมด................จิตใจคด โฉดฉล มนกระสัน
ไม่รู้ผิด-ชอบ-ชั่ว-ดี
ศีลธรรม์......................." ตามใจฉัน
" ครรลอง คลองชีวี
๏ ไร้ความสัตย์ ซื่อตรง
ทรงสถิต................มีชีวิต แต่ไร้คุณ จำรูญศรี
ทำ(ได้)ทุกอย่าง
หวังดล ตนได้ดี................คนอื่นเศร้า โศกี มิใส่ใจ
๏ ศีลธรรม(ควร)ถูก ปลูกฝัง
ตั้งแต่เด็ก.........คุณอเนก เอกอนันต์ อันไสว
จะคงอยู่
คู่กมล ถกลไกร............................จนเติบใหญ่ ภายหน้า (เป็น)สาธุชน
๏ ศรัทธาคุณ ความดี
เป็นที่ตั้ง...................สร้างสมสั่ง สิ่งเพริศ ประเสริฐผล
ความคิดงาม
ห้ามเว้น เห็นแก่ตน.................สิทธ์กุศล สัตย์ซื่อ ถือศีลธรรม(สิทธ์=ผู้สำเร็จ)
๏ ไม่เบียดเบียน ผู้ใด
ให้ลำบาก.................ไม่โลภมาก อยากหลาย หมายเลิศล้ำ
ไม่โหดเหี้ยม
อำมหิต จิตใจดำ.....................สุจริตกรรม สัมมา ปฏิบัติเทอญ ฯ
๘ มกราคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น