กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ผลงานของชายคนหนึ่งซึ่งนอกจากตามหลักสูตรของโรงเรียนแล้ว ต้องเรียนรู้ศึกษาหาความรู้เอง ทั้งหลักธรรมและการประพันธ์ ชอบคิด-วิเคราะห์-สรุปบทเรียนใหม่เป็นประจำ แล้วบันทึกไว้เป็นบทกวีเพราะมิเช่นนั้นจะลืมบทเรียนเก่า คิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับคนอื่นบ้าง จึงโพสต์สู่สื่อสาธารณะ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน

ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร

*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันอังคารที่ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556

โศกศัลย์ นั้นคือ อวิชชา : กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘

๏ ................................วันนี้ เมฆฝน

ท่วมฟ้า นภดล.................สุริยน ลับหาย

ฝนริน สิ้นวัน....................สายัณห์ บั้นปลาย

ตกหลาก มากหลาย..........ส่งท้าย ทิวา

๏ ................................ฝนตก=ปกติ

ระกำ ดำริ........................มนมิ ปรารถนา

อึดอัด ขัดเคือง.................เรื่องตาก เสื้อผ้า ฯลฯ

ทุกขเภท เวทนา...............ประโยชน์ อันใด ?

๏ .................................โลกนี้ มีสัตว์

เบียดเบียน เพียรผลัด.........ตระบัด วิสัย

บีฑา ฆ่าฟัน......................สามัญ จัญไร

เอาเปรียบ ทั่วไป................อย่าได้ พรั่นพรึง

๏ ..................................เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย

สรรพสิ่ง ทั้งหลาย...............ต้องกราย ไปถึง

เป็นความ ปกติ...................แม้มิ ควรพึง

จงอย่า คะนึง.....................เครียดขึ้ง ดึงดัน

๏ ...................................สงบ สติ

ตั้งใน สมาธิ........................ฤดี ถวัลย์

ทุกสิ่ง จริงเป็น....................เช่นโล กาธรรม์

มิเปลี่ยน แปรผัน..................โศกศัลย์=อวิชชา

๏ ...................................สัมมา ทิฏฐิ

วิโยค=ปกติ........................มิควร ทุกขา(วิโยค=การพลัดพราก)

โลกย่อม เป็นไป..................ในครอง มรรคา

เท่าทัน สัจจา......................เลิกละ อุปาทาน ฯ (อุปาทาน=การยึดมั่นถือมั่น)

๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๖

กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

วันอังคารที่ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556

โศกศัลย์ นั้นคือ อวิชชา : กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น