ลูก : โคลงสี่สุภาพ
๑. มารดารักษ์ครรภ์เก้า...............เดือนครบ
ไม่ยอมสิ่งใดกระทบ..................กระเทือนได้
เดินดั่งย่องบาทสบ....................บถสืบ
กินแต่ของดีให้.........................หล่อเลี้ยงผดุงครรภ์
ฯ
๒. อุตสาห์หาความรู้...................ตระเตรียม
ครรภ์ที่โตปานเทียม...................โอ่งไว้
นอน-ลุก-นั่งคอยเจียม................ดวงจิต
ชีวิตลำบากไซร้.........................ไป่ท้อระทม
ฯ
๓. คลอดลูกเจ็บแทบสิ้น...............ชีวา
เสียงแรกลูกเพียงสุธา.................หลั่งท้น(สุธา=น้ำอมฤต)
โอบลูกอุ่นอุรา...........................เอมอิ่ม
นมแม่รสชาติข้น.........................แด่เจ้าดูดกิน
ฯ
๔. คอยโอบคอยอุ้มแม้.................เดินเป็น
คอบปลอบคอยเคี่ยวเข็ญ.............ขับสู้
คอยพาเที่ยวพาเห็น....................โลกใหญ่
คอยส่งไปเรียนรู้.........................เพื่อให้พัฒนา ฯ
๕. เสียเวลาครึ่งคล้อย..................ชีพวาร
เสียทรัพย์นานัปการ....................กูลเกื้อ
เสียดายไม่เคยพาน....................คิดขบ
เสียเพื่อสืบเลือดเนื้อ...................รุ่งเรื้องพงศ์พันธุ์
ฯ
๖. การมี " ลูกชั่ว " แม้น................(ลูก)มรณา
อัคคีผลาญทรัพยา......................หมดม้วย
บิดาแลมารดา............................เป็นหมัน
พงศ์พันธุ์พินาศด้วย......................ลูกไร้คุณธรรม
ฯ
๗.
มีลูกผู้พรั่งพร้อม......................อาจาร(อาจาร=ความประพฤติดี )
ก่อประโยชน์แก่สาธารณ์...............สรรค์สร้าง
พฤฒิกฤดาการ...........................เป็นปราชญ์(พฤฒิ=ความเจริญ,กฤดาการ=ที่ทำแล้ว)
ประเสริฐสิ่งสุดสล้าง.....................ชาติเชื้อชีวิน
ฯ
๑๒ พฤศจิกายน
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น