รอยชีวัน : กาพย์สุรางคนางค์ ๓๒
๏ วิถี ชีวิต.....................ชวนพิศ
พิจารณ์
อดีต
ล่วงผ่าน.................อวสาน สุดสิ้น
รอยหลาก
ฝากไว้............ฝังใจ ใฝ่จินต์
ทั้งชวน
ถวิล...................และกิน กัดใน
๏ ชีวา วิถี......................ที่ไร้
รอยเท้า
ทรงจำ
นำเอา..................เก็บเข้า รวมไว้
เป็นประ
สบการณ์.............ล่วงวาร เลยวัย
หากรู้
จักใช้.....................ย่อมได้ คุณา
๏ ปวดเจ็บ เก็บไว้............ในความ ทรงจำ
บทเรียน
เพียรนำ..............พิชญ์พร่ำ ศึกษา(พิชญ์=นักปราชญ์)
ปรับปรุง
มุ่งมั่น.................สำคัญ สัญญา
ปริวรรต
พัฒนา................ชีวา ถกล(ปริวรรต=เปลี่ยนไป,ถกล=งาม)
๏ ความทุกข์ เศร้าไซร้......เปลื้องไป ให้หมด
โศกศัลย์
รันทด................ทอนประ โยชน์ผล
ไม่มัว
เสียใจ....................จะไม่ มืดมน
สงบจิต
คิดดล..................เห็นหน ทางไกล
๏ วิถี ชีวัน.......................สัจธรรม์
บัญชา
มิใช่
นิทรา.......................พากัน ฝันใฝ่
ตนเป็น
ผู้สร้าง..................ปลายทาง อย่างไร
เป็นผู้
เดินไป....................ในห้วง มรรคา
๏ หนทาง สร้างโดย..........โรยกลีบ กุหลาบ
หรือหนาม
หลามอาบ..........ฉาบด้วย พิษา
เราเป็น
ผู้เลือก..................กลิ้งเกลือก น้ำตา
หรือสราญ
เริงร่า................สุขะ สวัสดี ฯ
๒๔ พฤศจิกายน
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น