อย่าออกนอกลู่นอกทาง : กาพย์ฉบัง ๑๖
๏ ผืนป่าขจีพิมล..............แรกอรุณหลังฝน
ดั่งเดินบนแดนสวรรค์
๏
หมอกขาวพราวผุดสุทธ์พรรณ..............ต้องแสงสุริยัน
นุ่มนวลชวนฝันวรรณา(วรรณา=พรรณนา)
๏ เย็นอายชายชโลมกายา...............สดชื่นอุรา
เหมือนมีมนตรามาดาล
ดล
๏
จิตไหลใจครึ้มลืมตน...............ว่ายังอยู่บน
สับสนพลวัตปัถพี
๏ หาความเที่ยงแท้ไม่มี..............ธำรงชีวี
ต้องตั้งสติมีปัญญา
๏ รอบคอบสุขุมกุมอุรา..............สารพันกรรมา
พิจารณาถี่ถ้วนควรทำ
๏
ให้เหมาะให้สมโน้มนำ..............ระบอบชอบธรรม
งดงามถูกต้องครรลองศรี
๏ อย่าเอาแต่ตามฤดี.............มักง่ายหมายมี
ชีวีสิทุกข์สิ้นสุขศานติ์
๏
อย่าทำตนเช่นชนพาล..............ชั่วช้าสามานย์
คิดอ่านแค่การเหลวไหล
๏ ชีวีมิง่ายดั่งใคร..............คิดตามแต่ใจ
ยากเย็นเห็นไปแทบทุกอย่าง
๏
อย่าออกนอกลู่นอกทาง...............พลาดตกหลุมพราง
แม้ไม่วายวางก็ปางตาย
ฯ
๖ มิถุนายน
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น