หลับหูหลับตา : กาพย์ฉบัง๑๖
๏ ตาเราแม้เอาไว้มอง...............อัศจรรย์ครรลอง
หาได้มองเห็นทุกสิ่ง
๏
สังเกตเหตุตามความจริง..............ชวนฉงนยิ่ง
คนเห็นแค่สิ่งสนใจ
๏ แม้ว่าหูเราเอาไว้...............ฟังเสียงทั่วไป
หาได้ให้ยินทุกอย่าง
๏
สรรพเสียงเพียงทุกทิศทาง.................สนใจไม่วาง
ไม่สนใจร้าง...ไม่ได้ยิน
๏
อีกหนึ่งสัจจาอาจิณ..............ดั่งว่าระบิล
คือจินตนาการฝันเฟื่องฟู
๏
ธรรมชาติของการรับรู้.............สิ่งใดมีอยู่
เกิดคู่กับการยอมรับ
๏
หากใจไม่น้อมยอมสดับ..............จะกลายไร้ลับ
เท่ากับ
" หลับหูหลับตา "
๏ แม้นใจถวิลจินดา..............มุ่งมาดปรารถนา
ก็จะปรากฏกำหนดเห็น
๏ นี่คือที่มาประเด็น.............ใยคนปนเป็น
ต่างความคิดเห็นต่างกัน
๏
ยิ่งต่างห่างจินต์ศีลธรรม์.............ยิ่งเสริมเพิ่มสรรค์
ให้ห่างให้หันผันเห
๏ ตั้งใจอย่าให้โฉเก.............นิสัยเสเพล
รวนเรรับรู้มุสา
๏ จำรัสมนัสทัศนา..............พิพัฒน์สัตยา
" หลับหูหลับตา " สละเอย ฯ
๑ มิถุนายน
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น