ชีวิต อนิจจา : กาพย์ฉบัง๑๖
๏
วันหนึ่งในฤดูหนาว................มีแมวหางยาว
ขนขาวเยื้องย่างมาเยือน
๏
ท่าทางสำรวจตรวจเรือน...............ทำทีเสมือน
อยากเคลื่อนเข้ามาอาศัย
๏
อยู่ช่วงเจริญพันธุ์วัย................หากลัวผู้ใด
มีไมตรีมิกังวล
๏
ตัวเมียมาคลอเคลียคน................ทุกวันเวียนวน
จนมัน-ฉันต่างคุ้นเคย
๏
แมวขาวค่อยอ้วนชวนเชย................คนมักทักเอ่ย
เอาละเหวยคงท้องมองที
๏ ฉันเองไม่รู้อยู่ดี...............วันดีคืนดี
มันลี้หายใต้บันได
๏
โผล่มาอีกทีท้องใย.................แฟบลงทันใด
ช่างให้ฉงนสนเท่ห์
๏ ณ วันที่ ๔ เดือนเม-...............ษายน
อลเวง์
เอ..เหมือนได้ยินลูกแมวร้อง
๏ แม่คอยประคับประคอง................แมว ๔
พี่น้อง
ไร้ข้อบกพร่องข้องวัตร
๏
ลูกแมวโตแล้วเริ่มหัด...............ปีนป่ายไล่ฟัด
หางแม่ที่ปัดไปมา
๏
ล่วงพ้นต้นเดือนพฤษภาฯ...............รู้สึกแปลกตา
แม่แมวไม่มาป้อนนม
๏
ลูกร้องก้องห้องระงม...............ทรมานซานซม
จมอยู่แต่ห้วงน้ำตา
๏
ฉันต้องไปตลาดซื้อปลา-.............ทูนึ่งซึ่งมา
ผสมน้ำทำแทนนม
๏
เวลาผ่านไปคล้ายลม...............ลูกแมวอ้วนกลม
นิยมเล่นไล่งับกัน
๏
แต่ยังชอบใจให้ฉัน...............ลูบตัวของมัน
หลับตาประหนึ่งว่าฝันไป
๏
มีแม่แมวอยู่ชิดใกล้...............เป็นห่วงเป็นใย
เลียไล้ลูกผูกใจรัก
๏ อุทาหรณ์สอนรู้จัก................อนิจจานัก
อย่าปักใจในชีวี
๏ หาความแน่นอนไม่มี...............หายใจวันนี้
พรุ่งนี้สิสิ้นลมปราณ
๏
อย่าเอาแต่เมาสำราญ...............รู้บาป-บุญ-ทาน-
วัฏฏะสังสารเวียนวน
๏ อย่าหลงมายาประจญ...............ในความเป็นคน
ติดสุข-ทุกข์ท้นจนตาย
๏
ชะตากรรมที่กล้ำกราย...............หลังจากวันวาย
จะได้รู้สัจจ์ชัดจริง
ฯ
๑๔ มิถุนายน
๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น