ทุกข์เล็ก
เป็นทุกข์ใหญ่ เพราะทำใจผิด : กลอนคติเตือนใจ
๏ ใบพญา สัตบรรณ ลานร่วงหล่น สีเหลืองหม่น
กล่นเกลื่อน เตือนให้รู้
ธันวาฯซึ่ง ถึงราว
หนาวฤดู ยอดไม้ลู่ ตามลม
ตะบมมา
๏ เห็นใบไม้ ร่วงหล่น กมลหาย ช่างมากมาย ก่ายกอง
ต้องกังขา
เงยหน้ายล ต้น-ยอด
ทอดอุรา ใบดกหนา ขจี นิรามัย
๏ เช่นชีวา ประสบ พบอุปสรรค ครุ่นคิดจัก หนักจิต
วินิจฉัย
ปัญหาเร่า เข้ารุม
สุมซอนใจ ยิ่งคิดใคร่ ยิ่งคลุก
ทุกข์ทรมาน์
๏ เรื่องเล็กน้อย พลอยเคลิ้ม เพิ่มขยาย ความเป็นสุข ถูกมลาย
พ่ายปัญหา
เรื่องเล็กเป็น
เรื่องใหญ่ ไร้ปัญญา เพียงเพราะว่า หมกมุ่ง
พลุ่งพะวง
๏ เรื่องขี้ผง ลงท้าย ทำลายชีวิต ทำใจผิด ฤทธิ์ร้าย
ถ้าใหลหลง
เปลี่ยนมุมมอง
ตรองไตร่ ใจมั่นคง เรายังยง อยู่ได้
ไม่ยากเย็น
๏ เปรียบเหมือนมอง ใบไม้ บน+ใต้ต้น ชีวิตคน ปนเป
สัพเพเห็น
มีทั้งสุข-ทุกข์-ศานติ์-วารลำเค็ญ
ฯลฯ อย่ายึดเป็น " อัตตา " สบายเอย ฯ
๗ ธันวาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น