ธรรมชาติ คือ
เพื่อนแท้ : โคลงสี่สุภาพ
๑. ชัฏรกแลตลิ่งห้วย...............ระหาน
เกาะแก่งแทงชลธาร...............โผล่พ้น
พงพืชแพร่อภิบาล...................สัตว์ส่ำ
ปลาแฝงแมลงล้น....................ร่วมพ้องหลากพันธุ์
ฯ
๒. ลอยนิ่งจิงโจ้น้ำ....................สำเริง
เขียดผ่ายผอมพรางเชิง.............เชี่ยวชั้น
นกเป็ดแตกกระเจิง....................บินร่อน
นกกาน้ำดงดั้น..........................ด้นหาอาหาร
ฯ
๓. ตะวันยอแสงท้าย...................ทิวา
ตกแต่งแพลงนภา......................เพริศแพร้ว
สีสันบรรเจิดตา..........................วิจิตร
มองไม่เคยอิ่มแล้ว......................ชื่นไร้ลำเค็ญ
ฯ
๔.
ธรรมชาติคือเพื่อนแท้...............พิทูร(พิทูร=รอบรู้)
เกิด-แก่-เจ็บ-ตายกูล....................กิจเกื้อ
คอยรักษาอาดูร...........................สรรพสิ่ง
พูนแผ่ไพศาลเอื้อ........................ไป่สิ้นอารี
ฯ
๕. ธรรมชาติเป็นผู้ให้.....................ชีวิต
๕. ธรรมชาติเป็นผู้ให้.....................ชีวิต
โปรดไตร่ตรองปองคิด...................ปกป้อง
หากมักง่ายหมายผิด......................ผลาญมุ่ง
ธรรมชาติจักขับข้อง.......................ขื่นเร้าเอาคืน
ฯ
๖.
จะไม่มีที่ให้...............................อยู่เย็น
ขาดแคลนแร้นลำเค็ญ.....................ข้าวน้ำ
คนจักฆ่ากันเป็น.............................สัตว์ป่า
โลกล่วงโลกันตร์ล้ำ........................เร่าร้อนฟอนไฟ
ฯ
๑๑ ธันวาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น