แม่ปูกับลกปู : กลอนนิทานสุภาษิต(กาพย์สุรางคนางค์
๒๘)
๏...............................ณ
ริม ชลาไหล
งดงาม อร่ามไป...........ด้วยไพร พฤกษา
งดงาม อร่ามไป...........ด้วยไพร พฤกษา
สมบูรณ์
สกุณี..............มากมี มัศยา(มัศยา=ปลา)
ชีวิต
ชีวา.....................สุขา อัศจรรย์
๏.................................น้ำลด
หมดตลิ่ง
แม่ปู
มิอยู่นิ่ง.................พาลูก สังสรรค์
เลียบเลาะ
ชายฝั่ง..........เพื่อยัง ชีวัน
หากิน
ดินปั้น.................บันเทิง อุรา
๏..................................แม่ปู
ดูลูก
เดินไป
ไม่ถูก.................เอียงซ้าย เอียงขวา
จึงสอน
วอนสั่ง...............ฟังการ มารดา
เดินตรง
ทรงสง่า.............โสภา ท่าที
๏...................................ลูกปู
งงงวย
แม่จ๋า
จงช่วย..................เดินให้ ดูซี
แม่มิ
รอช้า......................ท่าวาง อย่างดี
เดินเห็น
เช่นที่..................ลูกปู สู่เดิน
๏.....................................นิทาน
สอนว่า
บิดร
มารดา......................อย่าสอน ผิวเผิน
ทำดี
ให้เห็น.....................เป็นแบบ อย่างเทอญ
ลูกเลียน
เพียรเพลิน...........สรรเสริญ บูชา ฯ
๑ ธันวาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น