อย่าคิดสั้น : กลอนกำลังใจ(กลอนแปด)
๏ มีต้นส้ม (รส)ขมเปรี้ยว ไร้(ใคร)เหลียวแล เป็นมาแต่ โบราณ
นานสมัย
แผ่กิ่งก้าน ปันผล
ปรนดอกใบ อยู่ภายใน วัดวา
พุทธาราม
๏ ฉันจึงย้าย ไปปลูก ประดับถนน(เข้าวัด) ตัดกิ่งจน
โกร๋นเกลี้ยง ไร้เคียงขาม
ขุด "ตุ้ม"
ราก ยักย้าย ไม่วู่วาม อย่างรู้ความ ปลูกคืน
ผืนใหม่ดิน
๏ ต้นส้มแก่ แผ่ขยาย กิ่งใบผลิ ข้างวิถี พิมล ยลถวิล
แม้ออกผล คนขยาด
ไม่อาจกิน แต่ไม่สิ้น ประโยชน์
โปรดโลกา
๏ หลายปีผ่าน ฉันให้ ได้ไปเห็น ต้นส้มเข็ญ โดนตัด
ไม่ปรารถนา
เหลือแต่ตอ รอไร้
หลายเพลา ไม่คืนมา น่าเศร้า
รวดร้าวใจ
๏ เปรียบกับคน จนจิต ชีวิตขัด คงยืนหยัด สัจจ์สู้
อยู่แก้ไข
ยังมีทาง ข้างหน้า
เจริญไกล สร้างสรรค์ใคร่ ให้คุณ
กูลสังคม
๏ แต่ถ้าหาก ฝักจิต ใฝ่คิดสั้น ชีวิตบั่น ตันติด
ปิดทางถม
สิ้นทุกอย่าง สร้างมา
ช้านานนม ร้าวระบม ซมซาน
วิญญาณเอย ฯ
๙ กรกฎาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น