รู้หลบเป็นปีก
รู้หลีกเป็นหาง : กลอนสุภาษิต(กาพย์ยานี ๑๑)
๏ รู้หลบ ปรบเป็นปีก..............ถ้ารู้หลีก
ปลีกเป็นหาง
โบราณ
ท่านว่าวาง....................ถึงหนทาง ย่างชีวี
๏ ไม่ใช่
ให้ขี้ขลาด.................ประหวั่นหวาด ปราศวิถี
ไม่ใช่
จัญไรมี...........................ไร้ศีลสัตย์ ตระบัดคำ
๏ ไม่ใช่
ให้สอพลอ.................พะเน้าพะนอ ล่อหลอกขำ
ไม่ใช่
สาไถยทำ........................ทุจริต ผิดจรรยา
๏ ไม่ใช่
ให้กะล่อน..................ปอกปลิ้นปล้อน สำส่อนสา
ไม่ใช่
ไร้ปัญญา.........................เห็นแก่ตัว ชั่วชาติชาญ
๏ (แต่)ให้เรา เอาตัวรอด..........อยู่ตลอด
ปลอดภัยผลาญ
(เพื่อ)ก่อกรรม
ธรรมาทาน.............ถือศีลสัตย์ พัฒนา
๏ ชีพย่าง
อย่างรอบคอบ............คลองธรรมชอบ นอบสิกขา
ตั้งตน
บนสัมมา...........................อาชญา รู้ระวัง
๏ สอนว่า อย่าประมาท...............คือฉลาด
ไคลพลาดพลั้ง
ตราบที่
ชีวียัง..............................ได้สรรค์สร้าง ทางจำเริญ
๏ หลบหลีก เป็นปีกหาง..............อย่าละวาง
ทางสรรเสริญ
ชั่วช้า
กล้าประเชิญ..........................มิระย่อ ท้อแท้เอย ฯ
๖ กรกฎาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น