ดั่งตายทั้งเป็น : กาพย์สุรางคนางค์ ๓๒
๏ ต้นฝน ต้นสัก...............คึกคัก
ทะลักดอก
สีขาว
พราวพอก.................กระจิดริด น่ารัก
หยั่งต้น
ยลใหญ่..................บานใบ ทายทัก
คนปลูก
ชุกชัก....................ทนแดด ลมฝน
๏ ดอกดอม หอมไร้...........ใบก็ บ่งาม
เปลือกแตก
แยกทราม...........รสสิ้น กินผล
แต่เมื่อ
เนื้อไม้......................ใช้งาน ทานทน
ลายสวย
รวยสน....................มีค่า ราคาแพง
๏ มาลอง มองหญิง.............ทอดทิ้ง
คุณสมบัติ
ใส่เสื้อ
เรื้อรัด........................ยัดนม ตมแต่ง (ตม=ความเขลา*ตามศัพท์อ่าน ตะมะ แต่กลอนนี้อ่าน ตม)
นุ่งสั้น
หนั่นเน้น......................เผยเห็น เฟ้นแฝง
หลงงาม
สำแดง....................." เซ็กซี่
" ค่านิยม
๏ เที่ยวช่ำ ค่ำคืน.................เริงรื่น
สุรา
รำเต้น
เล่นร่า.........................กาเม เสพ์สม
หลากใจ
หลายรัก....................มักคลั่ง สังคม
ปากร้าย
ใจหล่ม.......................สะสม ชู้ชาย ฯลฯ
๏ วัยเรียน
เพียรไร้.................ไม่มี ความรู้
ทำตัว
ชั่วชู..............................เสื่อมลู่ สู่สลาย
ชีพล่ม
จมเหลว........................ปานเปลว ไฟปราย
ทุกข์ล้น
ท้นราย........................ดั่งตาย ทั้งเป็น ฯ
๒๗ มิถุนายน ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น