ลม ผวน :
กาพย์ขับไม้ห่อโคลง
กาพย์สุรางคนางค์ ๓๖
ลมผวนรวนผัน.........พัดไหวไพรวัน...........ใบบรรณร่วงหล่น
กลีบกรรณิกา.................ผ่องผุดบุษบา............จำลาจากต้น
พลิ้วงามยามยล..............ปลิวกรายปรายกล่น......เกลื่อนปถพีพร่างพรู
ลมหวนรวนผัน..........ประดุจชีวัน...............แปลกปันไป่รู้
แปลงเปลี่ยนเพี้ยนผัน.......เกินไกลใฝ่ฝัน...........ไม่ทันพันตู
จนจิตคิดคู้......................อิดหนาอาดูร์.............อยู่กล้ำกลืนใจ
โคลงสี่สุภาพ
๑.
ลมผวนรวนผันไล้....................ไพรพง
พัดร่วงปลิวปวงปลง.....................บรรณไม้
กลีบบานหลุดบุษบง.....................บาตหล่น
ปรายโปรยโรยระให้......................กรายต้นกล่นปถพี
ฯ
๒.
ลมผวนรวนผันพี้........................ชีวัน
แปลงเปลี่ยนจนเวียนปัน..................ไป่รู้
แปลกปรับอย่างฉับผัน.....................ทันด่วน
จึงป่วนจิตคิดคู้...............................อยู่กล้ำกลืนกมล
ฯ
กาพย์สุรางคนางค์ ๓๖
ลมผวนรวนผัน............ไม่นานวารวัน.............สงบสันติ์ดาลดล
พักติงนิ่งไหว....................พฤกษาพนาไพร.........ไร้รั้งกังวล
ทุกแห่งแหล่งหน...............ปกติวิจล....................ปะปนเป็นไป
ทุกแห่งแหล่งหน...............ปกติวิจล....................ปะปนเป็นไป
ลมผวนรวนผัน............ย่อมมีวี่วัน...................สงบสันติ์หวั่นไหว
รวบรวมสติ.......................ปัญญาสมาธิ................มิท้อแท้ใจ
ค่อยคิดจิตไข....................ปรุงปรับฉับไว..............ให้ทันกาลกล
ฯ
โคลงสี่สุภาพ
๓.
ลมผวนรวนผันพ้น..........................พึงพาน
คืนสู่สงบศานติ์..................................สืบไซร้
พฤกษาป่าเบิกบาน.............................ปกติ
ทุกแหล่งแฝงนิ่งไว้..............................ดั่งไร้กังวล
ฯ
๔.
ลมผวนรวนผันพ้น............................ชีวี
วันหนึ่งพึงพบดี...................................พันธ์ได้
ปัญญาสติมี........................................สมาธิ
คิดขับปรุงปรับให้.................................ท่วงกั้นทันกาล
ฯ
๑๕ มิถุนายน ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น