อดีตรู้
อยู่กับปัจจุบัน ฝันถึงอนาคต : กาพย์ยานี ๑๑
๏ หน้าฝน พิกลนี้................ร้อนมากมี
น่าพิศวง
ฝนน้อย
ลดถอยลง.................กว่าหลายปี ที่ผ่านมา
๏ เชยล่วง ช่วงวสันต์...........น้ำฝนงัน
งวดคันนา
ไม่พรั่น
จำนรรจา....................ข้าวเปลือกหว่าน แทนปักดำ
๏ ชาวนา ช้าไม่ได้...............แม้หวั่นใจ
ในฝนน้ำ
หากแล้ง
แห้งระกำ..................หรือท่วมท้น พ้นเรรวน
๏ อดีต
ติดตรึงใจ..................ล้วนผ่านไป ไม่คืนหวน
มีค่า
แค่ประมวล.......................เป็นบทเรียน จำเนียนนำ
๏ อนาคต ทั้งหมดไซร้............ล้วนยังไม่
มาให้ทำ
ตั้งจิต
พินิจจำ...........................กุศลกรรม ให้งามดี
๏ จริงสัจจ์
ปัจจุบัน..................จึงสร้างสรรค์ พลันพิถี
เลือกเอา
ให้เข้าที.......................คุณประโยชน์ ปราศโทษทัณฑ์
๏ อย่ามัว
ฝังตัวกับ...................อดีตสรรพ อันดับสรร
กวดอยู่
กับปัจจุบัน......................ก่อนที่มัน จะผ่านไกล
๏ อย่าเอา
แต่เฝ้าคิด.................ฝันพิจิตร พิสมัย
ทอดทิ้ง
ความจริงไป....................กับอนาคต หมดเวลา
๏ ทำดี
เท่าที่สุด.......................กาลไม่หยุด เดินรุดหน้า
กลืนทิน
กินชีวา............................สรรพสิ่งสูญ อาดูรย์เอย ฯ
๑๙ มิถุนายน ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น