ไอดิน กลิ่นหญ้า : โคลงสี่สุภาพ
๑. ดินร้างมิว่างหญ้า................ถ้า มีฝน
แตกยอดอยู่รอดยล.................เยี่ยมฟ้า
วัชพืชดื่นดาษดล....................ดินว่าง
แปรเปลี่ยนมณเฑียรท้า............งามให้ใฝ่ถวิล
ฯ
๒. ดินโอบอุ้มอ่อนหญ้า..............ยามอรุณ
ชื้นชุ่มเชื้อเจือจุน.... ...............กลั่นน้ำ
จากฟากฟ้าละมุน......................เอิบอาบ
หยดเล็กใสลุ่มล้ำ->->->->->->น้ำค้างเกาะใบ
ฯ
๓. ดินกว้างมิร้างหญ้า..................ขจี
แทรกสอดแยกยอดสี..................อ่อน-เข้ม
กลมกลึงกิ่งก้านกี-......................รติโลก
รูปหลากใบหากเม้ม....................คุณให้คณาเหมือน
ฯ
๔. ดินยังคงพึ่งหญ้า......................คลุมดิน
ใช่เพียงเลี้ยงชีวิน........................แผ่หญ้า
ดิน-หญ้าต่างสรรค์สิน...................พสุ
แก่กันและกันกล้า........................ก่อเกื้อกลมเกลียว
ฯ
๕. ดินชื้นชมชื่นหญ้า......................ฉ่ำเชย
หญ้าแพร่แลระเหย.......................ไอน้ำ
สังเคราะห์แสงแต่งเลย..................ลงสู่
แด่ดินอินทรีย์ล้ำ..........................ค่าเรื้อเครือรมย์
ฯ
๖. ดินโยงจรรโลงหญ้า....................ผสาน
จงแผ่เผื่อสาธารณ์.........................เรียนรู้
น้ำใจเอ่อเท้อมาน..........................ชโลมโลก
คุณค่าชีวาขู้(คู่).............................แผ่นฟ้าธรณิน
ฯ
๔ พฤษภาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น