จดหมาย
ที่ไม่กล้าส่ง : กลอนอาลัยรัก
(ฉันทลักษณ์ที่ผมคิดประดิษฐ์ขึ้นเอง)
๏ ฉันเขียนจดหมาย………... ด้วยลายมือฉบับนี้
ขึ้นในวันที่……………………….
ท้องฟ้าหามีเมฆฝน
สุรีย์สอดส่อง …………………..รองเรืองเปลื้องฟ้าเบื้องบน
ให้บันดาลดล …………………..คนเดินดินใคร่บินโบย....
๏ ฉันเขียนจดหมาย…………..จากหัวใจฉบับนี้
ขึ้นในวันที่ ……………………….ฤดีฉันไห้หาโหย
ตรงกับวันเก่า …………………...ที่เราสองจำต้องโดย-
สารเรือเพื่อโผย ………………..ข้ามฝั่งตั้งใจส่งเธอ....(โผย=ออก)
๏ ท่ามกลางสายลม
……………ภายใต้ร่มไม้ให้เงา
ฉันคอยบอกเล่า. ………………...เว้าว่าจะคอยเธอ....เสมอ
ขอให้ไปหา..........................."ความฝัน"ล้ำค่าของเธอ
ที่ใคร่หมายเจอ …………………...คิดเพ้อเผลอพร่ำรำพัน....
๏ พร้อมคำล่ำลา
………………...ใบหน้าฉันร่าเริงยิ้ม
เห็นเธอเอิบอิ่ม ……………………..พริ้มประไพเพราะใฝ่ฝัน
เธอหันหลังกลับ …………………...ลับไปจากสายตากัน
น้ำตาที่กลั้น ………………………….พลันพรั่งทะลักหลั่งริน....
๏ เป็นจริงหรือไม่?...................ที่ใครเขาว่าใจคน
แปรเปลี่ยนสับสน …………………...เวียนวนกว่าชลกระสินธุ์
ยิ่งยามต่างฝ่าย ……………………...อยู่ไกลกรายห่างต่างถิ่น
ฉันอยากได้ยิน ……………………….ชินเสียงเพียงเธออภิปราย....
๏ ระหว่างที่เธอ
…………………….ไปเห่อหาความสำเร็จ
ฉันคอยเตร่เตร็ด ……………………..ตรงที่เราเคยนัดหมาย
คิดถึงคราสุข ………………………….ฉันปลุกเธอนั่งข้างกาย
คิดถึงคราสุข ………………………….ฉันปลุกเธอนั่งข้างกาย
ถึงครันอันตราย ……………………...ฉันให้เธอหลบข้างหลัง....
๏ ในหัวใจเธอ
……………………….มีฉันอยู่บ้างหรือเปล่า?
ฉันคอยคิดเฝ้า ………………………...ด้วยเขลาจิตกลัวผิดหวัง
ไม่กล้าถามไป ………………………...เกรงสิ่งที่จะได้ฟัง
คำตอบดังๆ …………………………….ที่ฉันไร้พลังรับพอ....
๏ ในใจของเธอ
……………………...คิดถึงฉันบ้างหรือไม่?
แต่ในหัวใจ ……………………………..ฉันมีเธอเสมอหนอ
หวั่นเธอขับไส ………………………...ว่าฉันไม่สำคัญพอ
คิดให้ใจห่อ …………………………...ไม่ขอเธอเผยเอ่ยพรำ....
๏ ถ้าหากแม้นว่า
……………….…….สามารถย้อนเวลาได้
ฉันจะย้อนไป …………………..……….ในวันที่ทุกเช้าค่ำ
มีเธอคู่เรียง …………………….………..เคียงสุขีมิระกำ
ไม่ต้องชอกช้ำ …………………………..คอยคร่ำครวญรวนฤทัย....
๏ ไม่เคยบอกใคร
……………………..ใจกลัวเขาเอาไปล้อ
" คนที่เฝ้ารอ …………………………..มันทรมานรู้ไหม? "
เสมือนวิญญาณ์ ………………………….ถูกพร่าพราก ลอยจากไป
สู่แห่งหนไกล …………………………….อย่างไม่เคยหวนคืนมา....
๏ " หากไม่มีรัก...........................หัวใจจักไม่มีห่วง "
ปราชญ์เอ่ยเลยล่วง …………….……..ฝังทรวงนมนานหนักหนา
(แต่ฉันคิดว่า)หากไม่มีใคร ….……….ให้ใจห่วงปานดวงตา
รู้สึกอุรา …………………………………..แสนล้าว้าเหว่เดียวดาย....
๏ ฉันเขียนจดหมาย
…………….…….บรรยายความในอย่างนี้
ผนึกอย่างดี ……………………………….มิให้มีความเสียหาย
หวาดประหวั่นจิต ………………………...คิดแร้นอย่างไม่แคลนคลาย
จึงเก็บซ่อนอาย.………………………….ไม่กล้าส่งตรงให้เธอ ฯ
๑๖
มิถุนายน ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น