แด่..ดวงวิญญาณ : กาพย์ยานี ๑๑
๏ เหล่าปวง
ดวงวิญญาณ..............คือพลังงาน ดาลชีวิน
เกิด-เป็น-ได้เห็น-ยิน........................อยาก-อยู่-กิน
ฯลฯ จวบสิ้นใจ
๏ วิบาก หลายหลากพรำ...............สนองกรรม
เคยทำไว้
สุข-ทุกข์
ผูกพันไป..........................ไม่สูญสาบ ตราบชะตา
๏ ตัว " ตน "
ผจญตรึก..................ความรู้สึก ผนึกหนา
ตั้งแต่
เกิด-แก่มา............................." อนัตตา
" ยากอธิบาย
๏ ต้องให้
กลายเป็นซาก.................วิญญาณพราก จรจากหาย
ต้องรอ จนต่อ "
ตาย ".......................จึงเข้าใจ ในทันที
๏ ว่าสิ่ง
ที่จริงจัง............................แสวงสมสั่ง หวังสุขี
ยศ-ฐาน์ ฯลฯ
ประดามี........................แค่วิถี ที่ผ่านไป
๏ ว่าสิ่ง
ที่หวงแหน.........................เป็นสารแก่น " กาย " แร้นขัย
เสมอค่า " มายา " ไคล.......................แค่หลงใหล
ให้สำคัญ
๏ เหลือเพียง
เรียงบาป-บุญ...............ตามเกื้อหนุน ทุนสร้างสรรค์
ชาติใหม่
ให้ประจัญ.............................วิบากผล ตนก่อทำ
๏ คิดได้
อย่าใหลหลง.......................พะวักพะวง ทำคงขำ
ฝักใฝ่
ในศีลธรรม.................................ก่อกุศล พิมลเทอญ
ฯ
๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๕
๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น