รักเอ๋ย รักดี : กลอนดอกสร้อย
๏ รักเอ๋ย รักดี... ควรมี ติดตน ทุกคนไป
ประจำ ดวงจิต พิสมัย ก้าวไกล ไคลทุกข์
เป็นสุขธีร์
๏ อย่าคบ พบคน พาลชนชั่ว อย่าพัว สัมพันธ์
สรรสุขศรี
อย่าเอา เยี่ยงอย่าง
ทางราคี อย่ามี ศรัทธา น่านิยม
๏ อย่าไป สู่สถาน อันโฉดชั่ว เกลือกกลั้ว กิจกรรม
ทรามสั่งสม
อย่าทำ ตามใจ
ใช้อารมณ์ จิตข่ม บ่มงาม
คล้อยธรรมา
๏ ซื่อตรง คงตน อย่าฉลฉ้อ งานก่อ ต่อกิจ บ่อิดหนา
อุตส่าห์ สุจริต นิตยา และอย่า ประมาท ขาดสติ
๏ เพียรหัด พัฒนา ความสามารถ จรรยา มารยาท
ศาสตร์สุทธิ
ศีลธรรม ความรู้
สู่สิริ ชำนิ จินำ พาจำเริญ
๏ ความดี มีค่า กว่าสรรพสิ่ง พึงพิง ยิ่งพา
น่าสรรเสริญ
ยิ่งมี มากมาย
ไม่กล้ำเกิน ดำเนิน เดินชี
วีเลิศเอย ฯ
๕ พฤษภาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น