กับคน ๔ ประเภท : กลอนคติสอนใจ(กาพย์ยานี
๑๑)
๏ คืนค่ำ
ชุ่มฉ่ำชื้น.................ฟ้าสะอื้น ขื่นเค้นฝน
ยาวนาน
ผ่านพิมล....................จนล่วงสู่ อรุโณทัย
๏ เช้าตรู่
ชูอ่อนเยาว์...............น้ำค้างเพรา เสาว์ไสว
เกาะงาม
ตามกิ่งใบ....................เปล่งประกาย ไล้แสงทอง
๏ คนมี
สี่ประเภท...................พิจารณ์เหตุ สัมพันธ์ข้อง
หนึ่ง.) ไซร้
ไม่เกี่ยวดอง................สอง.) แค่ผู้ รู้จักกัน
๏ สาม.) คน กมลมิตร................สี่.)
อริจิต ไพรีสรรค์
วิธี
ปฏิสัมพันธ์...........................อรรถประโยชน์ ประโพธพี(ประโพธ=การมีสติ)
๏ กับผู้ " ไม่รู้จัก "...................แค่ทายทัก ไม่มักจี่
ระวัง
อย่าพลั้งมี..........................อาจเป็นภัย ร้ายคืนเรา
๏ กับผู้ " แค่รู้จัก "....................อย่ามักง่าย ไว้ใจเขา
หลงเชื่อ
อาจเถือเอา....................เสียประโยชน์ หลากโทษภัย
๏ กับผู้ " ปิยะมิตร "..................จงใกล้ชิด พิสมัย
ศรัทธา
สาธุใจ............................ฝากผีไข้ ได้พึ่งพา
๏ กับผู้ " ศัตรูร้าย "...................มิใกล้กราย ให้ห่างหา
ระวัง
อย่ารั้งลา.............................ถูกจับจ้อง ป้องกันตน
๏ ชีวิต
ถ้าผิดพลาด....................คิดประมาท คลาดศุภผล
ยุ่งยาก
ลำบากยล.........................มีสัมมา ทัศนาเทอญ ฯ
๑๘ พฤษภาคม ๒๕๕๕
๑๘ พฤษภาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น