กลอนเปล่า : เส้นทางเก่าๆ....ของเยาวชน
เส้นทางเก่าๆ....
ที่เหล่าเยาวชนผู้โง่เขลาเลือกเดิน
เส้นทางเพลิดเพลิน....
ของคนผู้เลินเล่อเผลอไผล
เส้นทางง่ายๆ....
ที่คนใจง่าย-ใจเบา ยึดเอาเป็นสรณะ
เส้นทางหายนะ....
ที่ฉุกคร่าลูกเล็กเด็กน้อย ผู้ด้อยเดียงสา
เส้นทางกามา....
ในฉายาที่ตกแต่งแปลงดัดจัดสวย ว่า คือ.... ความรัก
รัก ใน วัยเรียน...
เมื่อไหร่ที่เธอเผลอไผล...
หลงใหลไปกับมัน
เมื่อนั้น....
เท่ากับเธอได้ปิดกั้น อนาคตอันสดใส....ด้วยตราบาป
เมื่อเธอผู้ไม่สดับรับฟัง....
คำสอนสั่งของพ่อ-แม่-ญาติ-ผู้ใหญ่
ที่ผ่านวัยผ่านเวลา
ผ่านประสบการณ์ชีวิตมาก่อน
แต่เธอกลับซับซ้อนย้อนยล
เลือก....ที่จะทำตามอำนาจแห่งสัญชาตญาณสัตว์
แทนที่จะควบคุมมัน ให้อยู่ในอำนาจ
เธอก็พลันต้องพลัด....
ต้องประสบพบกับ ชะตาชีวิตที่ปราศจากความสุขสงบ
อีกต่อไป...
สัญชาตญาณแห่งสัตว์ในใจคน
ไร้สิ้นซึ่งความมีกุศลและเอื้ออาทร
เธอจะถูกลิดรอน...
ถูกทำลาย....
และสุดท้าย...
ถูกทอดทิ้ง...
ขอให้เธอผู้ได้ผ่านตาเข้ามา
จงควบคุมใจให้นิ่งๆ
ไม่ว่าที่แล้วมาจะเป็นอย่างไร...
ไมว่า เธอจะเดินบนเส้นทางแห่งหายนะมานานเพียงใด...
ขอให้เธอฉุกคิด
ตั้งจิตใจให้มั่นคง
และตรงไปตรงมา
อย่าฉ้อฉล..
แล้วปรับปรุงตน...
กลับไปเดินบนเส้นทางที่ถูกที่ควร
อย่าได้หวนกลับไปสู่เส้นทางวิปริต...
ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต...
ตราบนั้นเธอก็ยังสิทธิ์
เป็นคนมีคุณค่า....
อย่ารอช้าอีกต่อไปเลย....
รีบเริ่มต้นใหม่เสียแต่เดี๋ยวนี้
ก่อนที่จะสายเกินไป....
จงอย่าได้คิดสั้น...
อย่าหุนหัน...
อย่าวู่วาม....
โลกนี้...ยังมีสุขสันติ์
มีความฝัน...
มีคนที่พร้อมจะให้โอกาสแก่เธอเสมอ
แต่เธอต้องให้โอกาสแก่ตัวเองเสียก่อน...ฯ
๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น