กาพย์ยานี ๑๑ : ฟ้าสาง ทางสว่าง
ฟ้าสาง ย่างลงเรือน ดาวดวงเดือน เป็นเพื่อนผอง
มุ่งสู่ สินธุคลอง วิเวกแว่ว แนวไพรชม
สืบเท้า ก้าวลงเนิน ทรายอ่อนเกิน เดินรอยหล่ม
หน้าปะ ทะสายลม เสียงหวีดหวิว ชวนปลิวไป
นั่งลง ตรงริมหาด สองตากวาด น้ำสาดใส
แลดู ดวงอุทัย ค่อยเรืองเลื่อน เยือนนที
สาดแสง แดง-แสด-เหลือง รุ่งรองเรือง เฟื่องเสกสี
ประกาย พรายมณี สะท้อนคลื่น รมย์รื่นคลาย
ปักษี รติร่ำ เพลงลำนำ ทำนองหลาย
เอนหลัง ลงกลางทราย พริ้มตาฟัง ดั่งพิมาน
ปีนี้ " ลานิญญ่า " ฝนล้นฟ้า น่าสงสาร
น้ำท้น ชลธาร ท่วมบ้านเรือน เถื่อนไร่นา
น้ำพัด วินาศภัย ความเสียหาย ไม่หนักหนา
น้ำลด ปลดพันธนา เริ่มตั้งต้น ผลงามปลาย
คบคน ชั่วยลมิตร โทษสถิต วิกฤติฉิบหาย
ยิ่งกว่า อุทกกราย เสื่อม-ย่อยยับ ยาก-อับจน
เห็นโทษ โปรดระวัง อยู่ให้ห่าง ยังกุศล
เห็นภัย ในพาลชน ดั่งเห็นทาง สว่างเอย ฯ
๗ สิงหาคม ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น